Bilbon eta ezkerraldean girotuta dago eleberria, eta Nervacero eta Euskaldunako borrokekin abiatu du Bikilak.
Kamaradak liburua aurkeztu du Joxe Iriarte Bikilak
liburua, aurkeztu du gaur Joxe Iriarte
Bikilak. Txalaparta argitaletxearekin ikusi du argia Bikilaren azken eleberriak, eta bertan euskal langile mugimenduari gorazarre egin dio. Mikel Soto Txalapartako editoreak liburuan langileen borroka handi eta txikien mosaikoa egin duela esan du, “nobela kaleidoskopikoa. Atzera egin du, Nervaceroko langileek legebiltzarra bahitu zuten garaian hasi eta etorkizunari begira amaitzen da”. Euskal Herrian zein munduan izan diren borroka txiki eta handiei omenaldia izan nahi duela esan du Sotok.
Eskerrak emanez hasi du aurkezpena Bikilak, eta 13 urte eman dituela liburua idazten esan du, “erditze zaila eta luzea izan da”. Liburua Pablo Gonzalez Larrazabal, 1984ko borrokan hil zen Euskalduna ontziolako langileari, Periko Solabarriari, Eduardo Haro Irasi, Carlo Giulianiri, Mikel Aramendiri eta Iñaxito Albisuri omenaldia dela esan du oreretarrak. Bilbon eta ezkerraldean girotuta dago eleberria, “Nervaceroko eta Euskaldunako borrokak ezagutzeko aukera izan nuelako eta batez ere fikziorako lekurik aproposena dugulako Nerbioi ibai ardatza langile gatazka harrigarrien historia deskribatzeko. Bertan izan delako langile mugimendurik sendo eta epikoena”. Langile mugimenduaren ondoratzearen ondorio larrienak ere bertan aurki daitezkela gaineratu du, “drogomenpekotasuna, langabezia eta bazterketa, txirotasun narratxena.Klase borrokan oinarritutako ezkerreko militantzia mundu oso aberatsa eta oparoa izan da, kontaresanez betea, oso gutxi ezagutzen dena, askotan isekatua, eta literaturgintzarako asko eman dezakeena”.
Nervacero eta Euskaldunak, abiapuntu
Flashback moduan dagoela egina kontaketa gaineratu du Bikilak, “eleberrian asmatutako pasarteak, gertakizunak eta narrazioak mosaiko moduan kontatu ditut, beti ere koherentzia baten barruan, elkarri lotuta”. langile mugimenduarekin ez direla lan oparoak egin esan du, bestalde, “XIX. eta XX. mendeetan ez bezala, egun ez dagoelako modan tematika hori, eta ez interesik ez duelako, eta horrek sutan jartzen nau”.
Nervacero eta Euskaldunako gatazketatik abiatu du eleberria. Bere hitzetan, azken hamarkadetako langile mugimenduko ikonoak izan direlako, “batak euskal parlamentua bahitu zuelako, eta bestea erabilitako borroka moldeengatik”. Horren harira, liburua tiragomazaleen eta Euskaldunako emakumeei omenaldia ere badela gaineratu du. Langileen mugimenduko borrokaz ez da mintzo soilik, amodioa eta desmodioak sexua barne hartuta, jaiotza eta heriotzak, poliziaren jazarpenak, torturak, ametsak, muturreko egoeratan izandako zalantzek, eta sekretu mingarriek ere badute tartea Bikilaren nobelan.
Bere burua definitzerakoan literaturazale amorratua dela esan du Bikilak, idaztea gustuko duena baina batez ere militante politikoa dela, “nahiko nuke ditugun idazle zoragarrietakoren batek gai honen gainean lan oparoa egingo balu, baina horren ezean, nik neuk egin dut. Garai zailenetan gauzatutako adiskidetasunari egindako kanta da
Kamaradak“.
