Ibilketa profesionalari agur esan dio Odriozolak eta Hibaikaren prestatzaile fisiko bezala ari da orain. Momentuz baztertu badu ere, kirola egiten jarraituko duela argi du.
Mikel Odriozola Hibaikaren egoitzan. Prestatzaile fisikoa da bertan.
Ibilketa profesionalari agur esan dio Odriozolak eta Hibaikaren prestatzaile fisiko bezala ari da orain. Momentuz baztertu badu ere, kirola egiten jarraituko duela argi du.
Ibilketa alde batera utzi duzu, profesionalki, behintzat. Nola sentitzen zara?
Azken erronka 2016ko Olinpiar Jokoetara joatea jarri nuen. Espainiako Txapelketan gutxieneko marka lortu nuen iaz, baina azkenean ezin izan nuen Riora joan beste ibilketari batek denbora hobea egin zuelako.
Rioko Olinpiar Jokoak arantza izan dira zuretzat?
Pixka bat bai. Baina batez ere ideia zen erronka hori izanik ere, lehengo mailara heltzea edo ni horrela sentitzea, eta hori lortu nuen, gutxieneko marka egin nuelako, Espainiako Txapelketan bigarren sailkatuta. Nire burua berriro lehiakor sentitu nuen, eta hori zen helburua. Argi neukan utziko nuela, beste ziklo bat hasiko nuela: 43 urte ditut, familia… Etxean gogoa zuten kokatzeko.
Ibilbide luzea egin duzu atletismoaren munduan.
27 urte eman ditut atletismoan, 20 urte profesional gisa. Berandu hasi nintzen, 18 urterekin, Errenteriako Atletismo Taldean. Kirol mota ezberdinak egin nituen, eta 18 urterekin hasi nintzen honetan. 1996an Bartzelonara joan nintzen, eta 20 urte horiek, buru-belarri, kirolari bizimodua egiten eman ditut. 14 urte pasatu nituen Bartzelonan goi mailako kirolari bezala, eta azkeneko zazpi urteak etxean, familiarekin. Lesiorik ez dut izan, asko zaindu naiz, eta ez dut arazorik izan.
Zapatilak utzi eta arraun mundura hurbildu zara orain.
Bai, hala da. Joan den abuztuan pentsatzen hasi nintzen zer egin. Lehen Hezkuntza dut egina, atletismoko entrenatzaile nazional titulua, begirale ikastaroak, eta mundu horretan sartzea pentsatu nuen. Nire burua gorputz heziketaren munduan ikusten nuen.
Horrekin batera, prestatzaile fisikoa izatea ere aztertu nuen. Hori izan da nire mundua azken 20 urtean, eta kide batekin batera enpresa abiatu dugu Donostian, Goi izena du. Errugbian eta arraunean ari gara. Bi hilabete daramagu lanean. Gauzak ongi egin nahi ditugu, eta bi diziplina horiekin nahikoa dugu. Errugbia kideak eramaten du, eta nik arrauna.
Hibaikan prestatzaile fisiko bezala hasteko aukera uztailean iritsi zitzaidan. Aitabitxi egin zidan Hibaikak, eta egun horretan Gorka Barbado entrenatzaileak aipatu zidan Hibaikan prestaketa fisikoan oinarritutako egitura jarri nahi zutela martxan, antolatua, elikadura zainduta, zentzuduna. Niri herrian halako zer edo zer egitea interesgarria iruditu zitzaidan, erronka bat.
Beheko kategoriatan hasi nintzen irailean, haur, kadete eta gazteekin. Emakume seniorren taldean ere ari naiz urriaz geroztik. Buru-belarri ari naiz ordudanik.
Nola sentitzen zara arraun munduan prestatzaile lanetan?
Niretzat, egia esan, erronka polita izan da, ilusio handiarekin ari naiz nik bizi izan ditudan gauzak erakusten jendeari, nire kirol ibilbideko ohiturek zein garrantzia izan duten transmititzen. Borrokan ari gara, emaitzak iritsi arte gauzak ez direlako ziurrenik ikusten. Orain hasi dira lehiatzen, eta emaitzak ikusten. Baita ulertzen ere zergatik egiten ditugun gauzak egiten ditugun modura.
Ongi moldatzen ari zara bizitzaren fase berri honetan?
Egia da kostatzen ari zaidala, nire bizitza izan delako oso metodikoa, elikadura aldetik, errekuperatzeko garaia, entrenatzeko… Oso neurtuak nituen gauzak, entrenamendu gogorrak eta luzeak egiten nituen, zortzi ordukoak egunero, eta horri erantsi errekuperaziorako denbora. Orain ordu pila hori betetzea kostatu egiten zait. Gauzak berehala nahi ditut, eta mantso joan behar dut. Oraingoz, Lehen Hezkuntzako praktiketan eta Hibaikarekin egiten dudan lanean zentratu naiz.
Oso diziplina zurruna izan duzu orain arte. Nola ikusten duzu zure burua orain?
Zaila da moldatzen. Nire buruari tartea eman diot kiroletik deskonektatzeko, fisikoki zein mentalki. Orain kirol oso gutxi egiten dut. Gauzak lasai bideratu nahi ditut, eta gero etorriko da kirolerako gogoa. Garbi daukat kirola bizitza osoan egingo dudala, osasunagatik eta gustuko dudalako. Nik bizi izan dudan hori guztia orain mahai gainean jartzen ari naiz Hibaikako arraunlariekin. Egoera berezia da haiena, lana dute, gero entrenamendu gogorrak, arrauna kirol gogorra delako, ordu pila ematen dituzte entrenatzen.
Jendeak izan behar du bere gauzen arduradun, nik eredua jartzen diet, baina beraiek hartu behar dute. Bakoitzak ahal duen guztia ematen du, nahiz eta taldea izan, pertsona bakoitza mundu bat da, eta bakoitza saiatu behar da ondo egoten; hori da nire helburua Hibaikan. Prestaketa epe luzera ari gara egiten, emaitzak ikusteko denbora behar da. Azaroan hasi nintzen emakumeekin prestatzaile lanean, eta ekainera arte ez dira benetako txapelketak hasten. Prestaketa luzean, buruhauste handiagoak izaten dira, eta askotan helburu motzak jartzea hobea izaten da, baina kasu honetan epe luzera begira doa dena.
Gustura zaude?
Bai, gustura nabil, eta badirudi haiek ere gustura daudela. Lan egiteko garaia da orain, eta horretan gabiltza. Neguan egindako lana, udan ikusiko da. Ur botilaren antzekoa da hau: hasieran ahalik eta gehien bete behar duzu, gero, husteko tartea izateko. Orain oso garrantzitsua botila betetzea. Garai gogorra da, entrenamenduak itzalean egiten direlako, inork ez dizu ezer esaten, eta buru-belarri ari dira lanean.
Zentzua eman nahi diogu egiten dugunari, helburuak finkatu eta horiek lortze aldera lan egin. Kirolariari jarraikortasuna ematea garrantzitsua da, kirolari izateko ibilbide bat behar duzu. Ona izan zaitezke eta erraztasunak izan, baina ez baduzu lanik egiten, ona izanagatik ere, emaitzak ez dira lortzen.
Diziplina ezartzen ari zara.
Zorrotza naiz, baina malgua aldi berean. Asko azaltzen dut zergatik egiten dugun egiten duguna, eta eztabaidak sortzen dira egiten dugunaren gainean. Korrika egitea tokatzen denean, korrika egin behar da, beste batzuetan indarra landu behar da, eta beste batean luzaketak. Arraunlariek lanketa hori asimilatzea izan daiteke, agian, zailena.
Momentuz kirola alde batera utzi duzu, baina itzuliko zarela argi duzu.
Bai, itzuliko naiz kirola egitera, osasuntsua delako eta gustuko dudalako. Badakit zein den kirola egiteak ematen didan sentsazio on hori, nire gorputzarekin eta nire buruarekin ongi sentiarazten nauena. Itzuliko naiz, baina ez lehiatzera.
Zer izan da zuretzat ibilketa?
Ni izan naiz. Bizitza erdia kirola egiten pasa dut, eta nire nortasuna kirolak eman dit. Atzera egingo banu eta galdetuko balidate ea gauza berbera egingo nukeen, erantzuna argi dut, bai. Mundua ezagutu dut, lagunak ditut mundu osoan, gozatu dut, gustatu zait, eta izugarri gustatzen zait kirola egitea.
Kiroletik bizitzeko aukera izan dut, bestalde, eta hori lortzea oso zaila da, are gehiago atletismoan. Pribilegiatu bat izan naiz. Lan handia egin dut, izugarria hori lortzeko, eta emaitzak hor daude, batzuk hobeak, besteak okerragoak.
