‘El hijo del capitán’ eleberria kaleratu berri du Sergio Pereira idazle sanpedrotarrak; XVI. mendeko Pasaian kokatu du istorioa, baleazaleen garaian; gaur aurkeztuko du San Pedron, arrantzaleen kofradian.
Sergio Pereirak ‘El hijo del capitán’ eleberria aurkeztuko du gar San Pedron.
galeoiarengatik. Albaola baleontzia eraikitzen hasi zenetik, historiak harrapatu ninduen, eta dokumentatzen hasita, berehala ohartu nintzen, izugarrizko abenturazko istorio baten aurrean nengoela. Errealitatetik gehiegi aldendu gabe, kristoren abentura iruditu zitzaidan. Garaiaren aukeraketa, beraz, hortik dator, itsasontzia garai hartakoa zelako.
Gainera, garai hori oso interesgarria iruditzen zait. Pasaiarentzako oso garai garrantzitsua izan zen.
Orduko Pasaiaz zer da zuri gehien erakartzen zaituena?
Gehienbat zuen bizia eta aktibitatea, gaur egungoa baino askoz handiagoa. Oso enpresa garrantzitsuak zeuden hemen, kapital handikoak. Felipe II.naren inperioaren garaia zen, eta kapitalismo primitibo baten aztarnak zeuden Pasaian. Portua izanda, portugesak, ingelesak, holandarrak… toki guztietatik heltzen zen jendea Pasaiara. Zenbat produktu sartu eta atera portutik, zenbat itsasontzi eraiki, ontziolak… aktibitate handia zegoen.
Eta hori guztia literaturara eraman duzu.
Entsegu historiko asko daude San Juan baleontziaren gainekoak, eta Albaolak dokumentazio handia du gaiaz. Horiek denak kontuan hartuta, istorioan XVI.mendeko Pasaia jasotzen saiatu naiz.
Eleberriak bost atal ditu, eta lehen atal osoa,
El Pasage, Pasaian kokatua dago. Eleberriko protagonista, Joanes, gazteegia da itsasontzian joan ahal izateko, eta hor ikusten da nola bere aita joan-etorrian dabilen, baina istorioa, beti, Pasaian da.
Bi urte pasatzen dira Joanes itsasontzian joaterako, eta bi urte horietan Pasaia nolakoa den ikusten da, zer saltzen den, zer produktu sartzen ziren, zeintzuk atera, nolakoa zen bizitza, baita nolako negozioak zeuden: sokak egitekoak, kontserba fabrikak…, enpresa txiki asko.
Niri atentzio handia deitu zidan beste gauza bat da, garai hartan etxe asko ostatuak zirela, kanpotarrentzako ostatuak, eta baita taberna asko zeudela, gaur egun baino askoz ere gehiago. Tabernetako jabeak, gainera, beti, emakumeak ziren. Eleberrian azaltzen diren hiru tabernak garai hartakoak dira.
Emakumeek protagonismo handia zuten orduko bizimoduan.
Gizonak beti kanpoan daude, gudan edo arrantzan, eta emakumeek daramate eguneroakoaren pisua herrian. Hortik dator baita ere bateleren garrantzia. Denetarik egiten zuten; zamalanak, garraioa… herrian egin behar ziren lan guztiak beraiek egiten zituzten. Horrez gain, herriko enpresa batzuk emakumeek gidatzen dituzte: saregileenak, kontserba fabrikak, eta baita arraina lehortzekoak ere, beti emakumeen gidaritzapean.
Bigarren eleberrian garaia aldatu duzu, baina kokalekua eta generoa errepikatu. Zergatik?
Nobela hau historikoa eta abenturazkoa da gehiago. Badu intriga kutsu bat, baina ez da nobela beltz bat.
La memoria de las sombras eleberrian genero hori oso argia da, baina honetan ez hainbeste. Badu intrigazko istorio bat, oso garrantzitsua, baita misterio batzuk ere, baina abenturazko nobela bat da.
Kasik hiru urte igaro dira lehen liburua kaleratu zenuenetik. El hijo del capitan kaleratu arteko denbora nola pasatu duzu?
Egia esan, lehen eleberria kaleratu bezain laster hasi nintzen proiektu honekin lanean, baina egia da denbora tarte hori gorabeheratsua izan dela.
La memoria de las sombras liburuak izan zuen arrakasta sorpresa oso polita izan zen niretzako, bai bigarren edizio bat kaleratu zutelako, baita Euskadi Sarietarako hautatutakoen artean egon zelako, baina batez ere, jendeak kaletik geratu eta esaten zidalako irakurri eta asko gustatu zitzaiola. Niretzat hori izan da onena. Gerora, ordea, hori guztia mantsotzen joan da pixkanaka.
Hala ere, orain sumatzen ari naiz, lehen eleberriak bultzadatxoa eman didala.
El hijo de capitán liburua atera den momentutik hasi da saltzen, berehala, aurkezpena egin aurretik ere.
Liburuaren Egunean ere alde handia sumatu dut. Donostian egon naiz eta liburu asko sinatu ditut.
Orain aurkezpenak dituzu. Zer espero duzu?
Ez dago jakiterik jendeak nola erantzungo duen. Lehen liburuaren aurkezpenean, kofradian, 180 lagun bildu ginen, eta nik uste aurten gutxiago izango garela. Baina aurkezpen gehiago egingo ditut oraingoan, eta espero dut, guztiak batuta, orduko kopuru hura gainditzea.
Aurrera begira proiekturik baduzu?
Bai, bai… ez dakit zehazki hirugarren eleberri bat izango den, desberdina, edota honen jarraipena, horretarako ateak irekiak utzi ditudalako. Baina horren aurretik ikusi behar honek zein harrera duen.
Aurkezpenak
- Gaur. San Pedroko Arrantzaleen Kofradian, Proisak antolatuta.
- Maiatzak 6. Trintxerpeko Aldapa tabernan, 13:30ean.
