Sua uretan piztera doaz

Traineru denboraldia hastear da, eta bi ontzi izango ditu Hibaikak, bata KAE2 Ligan eta emakumeen trainerua. Aurtengo helburuak argi ditu Errenteria-Oreretako elkarteak, Kontxako Bandera etxera ekarri eta KAE1era igotzea.

Ikerne Zarate Gartziarena

Errenteria-Orereta

2017/06/12

Hibaikako emakumeen ontzia iazko Kontxako Banderaren sailkapen estropadan.

Sua uretan piztuko du Hibaikak aurten ere. Bi tripulazio eta bi ontzi izango ditu olatuak astintzen eta hoberena emateko prest: Emakumeen Senior trainerua eta KAE2 Ligan gizonen ontzia. Txikitasunetik hasita, urratsez urrats egiten ari da aurrera Errenteria-Oreretako arraun kluba. Lortutako emaitzek ikusgarritasuna eman badiote ere, eta jendearen zein erakundeen babesa hurbildu, oraindik orain bide horretan asko sakondu beharra dagoela uste du Javi Perezek. Hibaikako presidente izateaz gain, KAE2 Ligan ere arraunean ariko da. Hibaikaren aurtengo helburuak argi ditu: «Gizonen trainerua mailaz igotzea, KAE1 Ligara, eta emakumeek Kontxako Bandera etxera ekartzea da helburua». Baikorra dela dio, «urrian entrenatzen hasten zarenean helburu batzuk jarri behar dituzu, bestela ezinezkoa litzatekeelako erritmoa jasatea». Hibaika Arraun Elkartearen egoera ona dela jakinarazi du, «emaitzak lortzen ari gara, harrobia ere badugu. Azken hori, berriz, batez ere mutilen kasuan kategoria guztietan sendotu beharko genuke. Une honetan, 90 fitxa ditugu Hibaikan». Emakumeetan Kontxako Bandera eskuratu ez, baina segundo eta erdira izan zuten iaz. Gabeziak ere ikusten ditu, ordea. Mataderoa du laborategi Hibaikak, bertan entrenamenduak, materiala eta txokoa du arraun elkarteak. Baina traineru nagusiak Trintxerpeko lokal batean dituzte egun: «Batetik, Mataderoan ez zaikigulako kabitzen, eta bestetik, ontzia ezin dugulako egunero uretara atera eta hori da behar duguna. Errenterian mareak direla-eta ez dugu horretarako aukerarik, sei orduz dugu ura bertan, eta kointziditu egin behar du entrenamendu ordutegiarekin». Bat dator Hibaikako gizonen traineruko entrenatzaile Alex Oregi. Instalazioak «oztopo» direla dio. «Ez dugu inguruko arraun elkarteen baldintza beretan lehiatzen. Jendeari ez diogu eskaintzen inguruko klubek eskaintzen dutena, eta horrek gure aukerak murrizten ditu». Babes handiagoa Egoera konpontzeko, «babes handiagoa» behar dela adierazi du Oregik: «Udalaren laguntza handiagoa, instalazioak hobetzea, ibairako sarbidea hobetzea… Azken horren harira, proiektu bat dago. Babes handiagoa eta arraunean apur bat gehiago inbertitzea beharko genuke». Ontzi batek 40.000 euro eta arraun bakoitzak 450 euro balio dituela nabarmendu du Perezek. «Gure ontziek, 15 urte dituzte dagoeneko… Urte asko dira», penatu da. Une honetan KAE2ko tripulazioa eta emakumeen traineruko arraunlariak ari dira Trintxerpen entrenamenduak egiten, eta duten lokalean ez dute ez dutxarik, ezta aldagelarik ere, «traineruak kabitzen dira eta ezer gehiago ez, kalean aldatzen gara, eta une honetan Pasaia Kayak ari zaigu dutxak alokatzen». Errenteria-Oreretan arraun tradizioa izan badela dio Perezek, «baina txikia». Orenak, berriz, uste du izan badela, baina ez Hibaikarena, «emakumeen taldearekin, lortutako emaitzekin, babesten hasi dira herritarrak, baina babes handiagoa behar dugu, herriko jendeak Hibaika babestea behar dugu». Hori lortzeko prozesua luzea izango dela argi du, urteak emango dituela. Harrobia ere beste ahulgune bat da. Une honetan inoiz izan duten errenteriar kopururik altuena dute klubean, baina txikitan hasitako gutxik egiten dute trainerurako bidea. Ez dela soilik arraunarekin gertatzen uste dute: «Kadete eta jubenilena adin zaila da, eta ez dute jauzia egiten seniorretara. Kiroletik kanpo hainbeste gauza dagoenez, zaila da kirolarekin engantxatzea». Emaitzek jendera hurbilarazten dutela ere argi dute, eta horren harira, emakumeen traineruak Hibaika ikusarazi duela esan dute biek: «Horren ondorioz jendeak pixka bat gehiago baloratzen du egiten dugun hori. Emakumeen taldea erreferente bat da eta suposatu du kanpotik gure klubera jendea etorri nahi izatea, bultzada ekonomiko garrantzitsua, publizitatea… Emakumeen trainerua neurri handi batean elkartearen sustengu ekonomikoa da». 30 urteko ibilbidea 30 urte beteko ditu datorren hilabetean Hibaikak. Ziurrenik ez zuten sortu zirenean irudikatzen beren talde bat Kontxako Banderako lehiara heltzea, ez orain arte goi mailan zein behe mailetan aritzen diren arraunlariek lortutako sariak lortzea. Ibilbide luzea, gorabeheraz betea, eta zaila ez bada izan, erraza ez da izan behintzat. 30 urte horien atzean, ziurrenik, elkartea osatzen duten kideen «burugogorkeria» izan da giltzarri, Orenak esan duen moduan. Baina baita urte hauetan egindako lan eskerga ere, «inurri lan etengabea» aitortu du Perezek. Aurten ere itsasoari aparra ateratzeko prest da Hibaika, sua uretan pizteko, eta gogor borrokatuko direla errepikatu dute Perezek eta Orenak. «Emaitza ahalik eta onenak lortzeko dugun guztia emango dugu».

«Merezi dugu Kontxako Bandera etxera ekartzea. Saiatuko gara»

Gorka Barbado. Emakumeen entrenatzailea

Uztailaren 8an eta 9an EuskoTren Ligako sailkapen estropadak egingo dituzte. Zuen ibilbideari erreparatuta, Hibaikak bertan izateko aukera guztiak dituela dirudi, ezta? Gure proiektuak lekua duela bertan uste dut, hor egotekoa dela, ez bada ezer larria gertatzen, barruan izango gara, EuskoTren ligan izango da Hibaika aurten ere. Gipuzkoako Liga irabazi zuen Hibaikak iaz, baina EuskoTren Liga San Juango Batelerek eraman zuten. Aurten aukerarik ikusten duzue liga Errenteria-Oreretara ekartzeko? Horretan saiatu, saiatuko dira arraunlariak. Oso zaila dela ezin da ukatu. Izan ere, hiru urte daramate Batelerek liga irabazten eta gogor ari dira, baina gu ere horretara goaz. Borrokatu egingo dugu, hori ziur, saiatuko gara, eta gure indar guztiekin gainera. Kontrarioen artean zein da gogorrena, zailtasun gehien planteatzen dizkizuena? Inongo zalantzarik gabe Batelerak. Egungo txapelduna da Donibaneko trainerua eta hari kendu behar diogu tokia, beraz. Beste taldeetan gu gaude, Orio ere, eta gora jauzia eman dezakeen beste traineruren bat ere badago. Orio eta Hibaika gara, printzipioz, orain arteko ibilbidea ikusita, Koxtapetik hurbilen egon behar dugunak. Esperientzia handiko arraunlariak ditu Madalen-ek eskifaian. Eli Pescador izango da estropada gehien dituen emakumeetako bat. Bai, hala da, esperientzia handiko emakumeak ditugu ontzian. Zalantzarik gabe, oso garrantzitsua da taldearentzat, gainera, hainbeste urte daraman jendea izatea, horrek taldea sendotzen du, eta klabeetako bat da gauden lekuan jarraitzeko, urtez urte borrokaren lehen lerroan. Hori Hibaikan arraunean, maila ematen eta borrokatzen urteak daraman emakume talde horrek egin du posible. Kontxako Bandera ez da lortzea posible izan, hurbil, oso hurbil izan bazarete ere. Iritsiko da? Nik uste dut egunen batean heldu behar duela. Umiltasunez esanda, hainbeste urteetako borrokaren ostean merezi dugula uste dut. Emakumeen arraunaren barruan Kontxa etxera ekartzea merezi dugula uste dut, bertan gaudelako, segundo gutxira izan dugulako lortzeko aukera. Saiatuko gara. Harrobiko zenbat arraunlari daude? Harrobiko hamar arraunlari ditugu, erdia. Gurekin hasi ez, baina gurean urte mordoa daramaten arraunlariak ere baditugu.

«Gurea talde burugogorra da, eta hori da dugun armarik onena»

Alex Orena. Gizonen entrenatzailea.

Iaz, Hibaikako mutil seniorren traineruak hirugarren sailkatuta amaitu zuen denboraldia,KAE2n. Emaitzari buruzko zein irakurketa egiten duzu? Urtetako lana da, pausoz pauso egindakoa. Seigarren bukatu genuen dela hiru urte, bosgarren dela bi, eta iaz, hirugarren. Urtetako lana izan da. Arraunlariekin ez dugu jarraikortasunik, aldaketa handiak ditugu, eta horrek asko mugatzen gaitu. Handik eta hemendik lortu dugu kuadrilla osatzea, eta haiekin lan eginda sendotzen ari gara gure tokia. Aldaketak aipatu dituzu. Arraunlari batzuk utzita, berriak hasten dira. Maiz gertatzen den egoera da? Gure taldean bai. Zaila da jarraipena ematea, eta horrek asko baldintzatzen gaitu. Aurten zer espero duzue? Hibaikak borrokatu egingo du. Izan ditugu sei baja iaztik, lau alta ere bai. Penagarria da iazko jendeak ez jarraitzea, talde horrekin nik uste dut igoeraren bila joango ginela. Jende berriarekin beste talde bat da, berriro hasi behar izan dugu, baina saiatuko gara, borrokatuko gara. Kontrarioen artean arriskutsuena. Zeinek emango dizue lan gehien? Talde asko dago, Camargo Kantabria aldetik, eta hemengo taldeetatik Donostiarraren bigarren ontzia, San Juan B eta Lapurdi ere bai. San Pedro B ez dakit borrokan sartuko den. Gure etsairik handiena gu geu garela uste dut, entrenatzeko arazoak izaten ditugulako neguan. Entrenamenduen %50 trainerua osatu gabe egin genuen, 11 arraunlarirekin, eta hori handicap bat da lehiatzeko. Arraunlariei dagokienean, ez gara ez indartsuenak, ez teknikoenak, ez gara onenak ezertan, baina uste dut talde burugogorra garela. Hori da gure armarik onena. Burugogorkeria, alegia? Bai, hori da. Guk lortzen badugu gure burua kohesionatzea kostatuko zaie gu gailentzea, lana emango dugu, hori da gure helburua, lana ematea. Hilaren 18an Erandion duzue lehen estropada. Nola helduko da taldea bertara? Gogotsu. Prestaketa estropadetara ez gara joan, eta Lekeitio, Mutriku eta Ondarroako prestaketa estropadetara ere ez gara joango. Estropada horiek ez dute puntuaketan eragiten, prestaketarako dira. Nahita hartutako erabakia da, teknikoa. Lehenengo estropadara, berriz, ilusioz joango gara, gogoarekin. Lehenengo estropada hori eginda, ikusiko dugu non gauden, eta hortik gure borroka hasiko dugu.

Azken berriak

Harpidetu zaitez gure buletin irekira!
Astekarko eduki nagusiak, asteko albiste ikusienak, martxan ditugun zozketa eta egitasmoak, asteburuko egitarauen agenda eta askoz gehiago!
Ostiralero zure posta elektronikoan.