Espainiako Txapelketa irabazita, gerrikoa Errenteriara ekarri nahi zuen Sebas ‘Latigo’ Perezek. Ezinezkoa izan du. Europara begira jarri da orain 21 urteko boxeolari errenteriarra.
Sebas Latigo Perez boxeolari errenteriarra.
Gerriko bila joan zen Madrilera Sebas Latigo Perez boxeolari errenteriarra, eta gogotik aritu bazen ere, ez zuen lortu Espainiako Txapelketa irabaztea. Nulotzat eman zuten azkenean joan den hilabetean egungo txapelduna den Alvaro Rodriguez Ardyren kontrako boxeo borrokaldia, Casino Gran Madriden egindakoa. Latigok argi du gainetik izan zela uneoro, eta merezi zuela borrokaldi hura irabazi eta super oilar kategoriako gerrikoa Errenteriara ekartzea: «Irabazle ikusi nuen nire burua uneoro, lehenengo roundetik azkenera. Gainetik sentitu nintzen uneoro».
Lortu izan balu, bigarren boxeolaria litzateke Espainiako txapelketako gerrikoa Errenteriara ekartzen, duela 77 urte, Paco Buenok lortu zuen.
Arantzatxo horrek, baina, ez dio ez ilusioa, ezta borrokatzen jarraitzeko gogorik kendu ere, eta Europako Batasuneko Txapelketari begira jarri da. Espainiako Txapelketa jokatu eta bi egunera izendatu zuten 21 urteko boxeolaria txapeldungai ofizial oilar kategorian. Hori du Latigok helburu epe laburrera, Europako Batasuneko txapelketa irabaztea. Abuztu-iraila artean izango da borrokaldi hori, baina oraindik zehaztu gabe dago noiz, egungo txapeldunak erabaki behar duelako.
Errenteriarra prest eta gogotsu dago, «borrokatzen jarraitzeko gogoa dut eta kirol honetan gauza handiak lortzen segitzeko». Momentuz bidea egiten ari da, eta egun izen handiko boxeolaria da errenteriarra.
14 urte baino ez zituela debutatu zuen, eta lau aldiz izan da Gipuzkoako txapeldun, beste hainbeste Euskadiko txapeldun eta bi aldiz Espainiako txapeldun Amateur kategorian. Bere aitak, Sebastian Perezek, lortutako beste hainbat titulu aipatu ditu, «Ambers Globes torneoan txapeldun izan zen Lituanian, Kroazian borrokatu da Europako Txapelketaren barruan, Dual-Match Espainia-Irlandan txapelduna izan da, baita Dual-Match Espainia-Marokon ere…».
Aitaren eskutik
Ibilbide horren atzean, lana, «lan handia» eta batez ere konstantzia daudela dio Sebastian Perez aitak. Banaezinak dira aita-semeak. Aita du prestatzaile, eta hura izan zen ere boxeoaren harra piztu ziona. Txikitatik hurbil izan zituen boxeo baloia eta ringa, eta adi jarraitzen zituen sparringak, crochetak, eta zintak. Boxeoak berezko dituen larru eta baselina usaina arnasten umetan hasi zen, beraz, Latigo. Bost urte zituela hurbiletik jarraitzen zituen entrenamenduak, adi, «aitak adin hori nuela urarekin betetzen diren punching horietako bat erosi zidan, eta horrekin hasi nintzen. Formal zortzirekin hasi nintzen, boxeoan aritu nahi nuela erabaki nuenean. Aitarekin aritzeak diziplina handiagoa eman zidan».
Izena ere, orduan hartu zuen, haurra zenean. Izugarri mugitua zela dio aitak, jakin-min handia zuela haurrak, «sparring bat zegoen bakoitzean besoak ringaren ohol gainean jarri, eta begira egoten zen, berehala ikasten zuen ikusitako guztia. Ezker esku azkarra zuela ohartu ginen berehala, ateratzen zuela bizi lauzpabost aldiz segidan, eta orduan hasi ziren esaten ‘latigoa dirudi haurrak’… eta gaur arte». Barre artean aitortu du Latigok eziena bat datorrela haren izateko erarekin.
Paco Bueno boxeo gimnasioan hasi zuen bidea, aita ere bertan aritu zen aurretik, baina hura utzi eta gimnasio propioa sortzea erabaki zuten aita-semeak, Sebastian Perez aitak —semeak, Latigok, izen eta abizen berberak ditu— azaldu duenez, «niri ez zitzaidan gustatzen Paco Bueno gimnasioan zegoen politika, semea gaztea zen bertan hainbat gauza ikusteko, ez boxeoarekin zerikusia zutenak, arlo pertsonalekoak baizik. Gure bidea hastea erabaki genuen eta Team Latigo Boxing Klub Errenteria sortu genuen. Nik prestatzaile titulua nuen eta aurrera egitea erabaki genuen».
Duela sei urte jarri zuten martxan gimnasioa, eta hasiera batean Beraungo futbol zelaian entrenatzen zuten. Hasiera ez zela erraza izan dio Sebastian Perezek, «lau gradu zero azpitik eta kalean ginen entrenamenduak egiten, elurretan ere». Gerora Errenteriako Udalak gela bat utzi zien Galtzarabordako kiroldegian, «punching bat eta zakua baino ez genituen bertan, halere, Latigok egun dituen ia titulu guztiak bertatik atera ziren, bi aldiz Espainiako txapeldun izatea lortu genuen bertan ari ginela. Konstantzia da gakoa, gauzak kontra jarrita ere jarrera egokia baduzu, helburuak lortzea badago. Lan egin behar da, borrokatu, azken horrek eramaten zaitu helmugara». Latigok ez zuela inoiz zalantzarik izan erantsi du, «nik argi nuen ongi aterako zela, aitak emandako aholkuak onak izan dira, eta erabakia zuzena zela pentsatu nuen».
Mitoak apurtu nahian
Egun, Pio Baroja ikastetxea zenaren egoitzaren beheko aldean utzi die lokala udalak eta bertan dute gimnasioa. Latigok han egiten du prestaketa, baita beste 60 boxeolarik ere: 55 gizonek eta bost emakumek. «Geroz eta gehiago dira boxeora hurbiltzen ari direnak, eta diziplina hau kirola egiteko hautatzen dutenak», diote, harro. Mitoak apurtzera jo dute, gainera. «Boxeoa kolpeak jotzearekin, aurpegiak txikitzearekin lotzen da —kexu da Latigo—, baina jendeak ez badu gertutik ezagutzen, ezinezkoa du jakitea zer dagoen atzean. Bi mutil edo neska ring gainera igotzen eta aurpegia puzten, odola dagoela ikusten du jendeak lehenengoz boxeo borrokaldi batera joaten denean. Ez dute ikusten, ordea, horren aurrekoa, bi hilabeteko lana, familiarekin gutxiago egoteko aukera, dieta egin beharra pisuan jartzeko… Futbolean badira lesio izugarriak, tibia apurtzen duten jokalariak, eta boxeoan normalean arinagoak dira lesio horiek. Jendeak, ordea, ez du hori ikusten, ez behintzat gimnasio batera etorri eta bertatik bertara ezagutzeko aukera duen arte».
Europako Batasuneko txapelketari begira jarri da Latigo
Lau alditan irabazi du Gipuzkoa eta Euskadiko txapela, eta bitan Espainiakoa
Aita boxeolaria izan da, baina entrenatzaile gisa mintzatu da: «Boxeoa ardura handia da, sakrifizio handia eskatzen du. Guregana ama bat baino gehiago etorri da seme-alabek jarrera bortitza zutela eta. Gimnasioan konstantzia, errespetua, edukazioa, kideekin atseginak izaten erakusten diegu. Gaur egun erritmo bizian aritzen gara, arazo mordoa ditu gizarteak, estresak jota bizi gara. Gimnasiora etorri, zakuari lauzpabost kolpe jo, lagunekin hitz egin eta hobeto itzultzen da jendea etxera. Egia da hurrengo egunean arazo berak dituzula, baina gutxienez zama arintzeko balio du».
Sebas Latigo Preez, prestatzaile eta aita Sebastian Perezekin.
Latigok gaineratu du boxeoa beste kirol aukera bat bilakatu dela guraso askorentzat. Eta gero eta gehiago dira ere boxeora hurbildu diren emakumeak. Ez zela ohikoa, baina hori ere aldatzen ari dela dio Sebastian Perezek: «Bost emakume ari dira oraintxe gure gimnasioan eta oso harro gaude, gehiago izatea nahi genuke, baina bada zerbait. Gizarte matxista batean bizi gara, eta emakumea bere lekua aldarrikatzen ari da. Edozer egiteko eskubidea dute emakumeek, baita kirolean ere. Ziurrenik errazagoa dute beste kirol batzuetan boxeoan baino, baina emakumeek lehen urratsa egin dute boxeoan ere». Horietako asko indarkeria matxista jasan eta gero hurbildu direla boxeora gaineratu du prestatzaileak.
Boxeoa gora egiten ari den zalantzarik ez dute biek, baina garai bateko tradizioa ez dagoela Errenterian dio Latigok, «garai batean bai izan zen boxeoaren inguruan mugimendu handia, Manu Maritxalar dugu horren adibide, gaur egun nazioarteko arbitroa da, eta munduko boxeo borrokaldiak ere arbitra ditzake; Sergio Rey antxotarra, Toni Ramos errenteriarra… boxeolari oso onak izan ditugu gurean». Nostalgiaz mintzo dira biak, baina Latigok behintzat badu esperantza garai haien antzekoak, eta hobeak bizitzeko, eta horren erakusle dira bere ibilbidea eta bere lorpenak.
Boxeolari izateko zer behar den galdetuta, «umiltasuna» ezinbestekoa dela dio Latigok, «denaren gainetik umila izan behar duzu. Bada jendea, gauzak lortu eta ahazten duena nondik datorren, eta hori gaizki dago. Horrekin batera, konstantzia, gogo handia izatea, langilea izatea eta kirolarengatik sufritzen jakitea beharrezkoa da».
Jatorria ahaztu gabe
Sustraietara jo du Sebastian Perezek, «behin eta berriz errepikatu diot semeari jatorria ezin dela ahaztu, ezin duzu ahaztu nondik zatozen, inoiz itzuli behar baduzu ere. Ezin duzu zure jatorria utzi, jakin behar duzu zein den zure okina, esne saltzailea, butano saltzailea, auzoko jendea ezagutu behar duzu… Hori ezin da inoiz ahaztu handiena bazara ere. Zoritxarrez ezin ikusi handia dago gaur egungo gizartean, eta batzuk ahaztu egiten dute nondik datozen».
Harago joan da Latigo eta errespetuaz, edo hobe esanda, errespetu faltaz mintzatu da gaztea: «Gazte jende askok gaur egun etxekoei errespetua galdua die, ez badituzu etxekoak errespetatzen, nola errespetatu kalekoak?». Pribilegiatua sentitzen da boxeolari errenteriarra. Edozein kiroletan bezala, boxeoan ere, puntakoa behar duzu horretaz bizitzeko eta garaipen zerrenda izan. Zerrenda osatzen ari da Latigo eta horretaz bizi daitekeela dio egun, «nire lana da, gustuko dut, hori luxua da, bizi ahal izatea gustuko dudanaz, zoragarria da».
Boxeoa gora egiten ari den arren, garai bateko tradiziorik ez da Errenterian
Team Latigo Boxing Klubean 60 boxeolari ari dira, 55 gizon eta bost emakume
Sufrimendua ere badu bideak. Egunero entrenatzen du errenteriarrak, «egunean behin hiru bat orduz txapelketetatik kanpo nagoenean, eta egunean bitan, sei orduz, txapelketa garaian». Teknikari garrantzi handia ematen diote, Sebastian Perezek azaldu du arrazoia: «Kolpea emateko moduaren arabera, indarraren %15 edo %20 gal daiteke. Azaldu behar da zergatik egiten diren gauzak eta hori Team Latigo gimnasioan oinarrizkoa dugu, boxeolariak jakin behar du zergatik agintzen diozun bi crochet eta zinta bat sartzea».
Entrenamenduak gogorrak izanagatik ere, ez die beldurrik Latigok. Zailena, 16 urterekin, Espainiako selekzioan etxetik kanpo aritu zeneko garaia izan dela dio, «okerren eraman dudana etxetik, familiarengandik urruti egotea izan da». Janaria ere zailtasunen artean kokatu du, «ohitu naiz pisua jaitsi behar dudanean estutzera, baina izan ditut momentu zailak. Gaur egun beste modura ikusten dut, boxeatu nahi dut, boxeo borrokaldi batengatik bada, eta borrokaldi horrek atzean gerriko bat badu, berdin zait, gustura egiten dut».
Gogorrena karbohidratoak eta ura kentzeko unea da Sebastian Perezen ustez, «azala da gorputza horren ostean, eta azken urrats hori ezinbestekoa da borrokaldira pisuan iristeko».
Laguntza nahikorik ez
MGZ Bilboko Promotora du atzean Latigok, eta Ray Sugar, Cafes Aitona, eta Eurovermon enpresak babesle. Errenteriako Udalaren laguntza ere jaso du, «gimnasiorako lokala utzi digu», baina horrez gain laguntza handirik ez dutela dio, «boxeoa ez dute aintzat hartzen, ez ditugu hain beharrezko ditugun aukerak. Foru aldundiak eta bestelako erakundeek ez dute laguntzen, eta pena da urtero antolatzen dugun gau emanaldia Donostian ez antolatzea». Borrokaldi bakoitzaren ostean indarrak berreskuratzen Iztieta auzoko Loren harategiak laguntzen dio Latigori, «txuletoi ederrak ematen dizkit aitaginarrebak».
Khadim Tandiang, Carlos Araujo, eta Valentin Araujo Team Latigo Boxing Klub Errenteriako hiru boxeolariek borrokaldia izango dute gaur Anoetako belodromoan. Anoetako Boxeo Eskolak antolatu du, 19:00etan hasiko da, eta aita-semeek herritar guztiak deitu dituzte hurbildu eta gozatzera. Badakite mitoak apurtzeko modua hurbiletik, lehen eskutik erakustea dela, eta horretarako, boxeoaren aurpegi ezezagun hori erakusteko, parez pare zabalik dituzte Team Latigo Boxing Klub- eko ateak, «ongi etorriak izango dira hurbiltzen diren guztiak».
