Amorruz eta nazkaz beteta azaldu zen mugimendu feminista atzoko manifestazioan, eta sexu indarkeria errotik ezabatzeko neurri integralak eskatu zituen.
Azken eraso sexista saltzeko atzo mugimendu feministak egindako manifestazioa.
herritar atera ziren atzo arratsean kalera Errenteria-Oreretan gertatutako azken eraso sexista ozen salatzera. “Amorruz eta nazkaz beteta” azaldu zen Oreretako Mugimendu Feminista. Berak deitu zuen atzoko manifestaziora herenegun emakume batek salatu zuen eraso sexistari erantzun irmoa eman eta nahikoa dela esateko.
Erasorik ez erantzunik gabe pankartaren atzean 19:30ean abiatu ziren bildutakoak manifestazioan Herriko plazatik, eta eraso sexista, indarkeria matxista, eta matxiruloen kontrako oihuak bota zituzten ibilbidean. Borroka feministaren aldekoak ere entzun ziren, noski. Herriko plazara itzulita irakurketa egin zuen mugimendu feministak, eta aurten maiz bete behar izan dituztela kaleak “tamalez” eraso matxistak salatzeko, “eta gaur hemen gaude berriro”. Autodefentsarako hautua berretsi zuten erasoen aurrean, eta horretan jarraitzeko konbentzimendua agerian utzi zuten “indarkeria matxista gure eguneroko ogia izaten den bitartean”.
Ez direla biktimak esan zuten, bestalde, ezta subjektu pasiboak ere, eta instituzioetatik bultzatutako neurri asistentzialekin ez direla konformatzen esan zuten: “Kontziente gara bidea luzea dela, eta egun hauetan herrian sufritu ditugun sexu indarkeriak errotik ezabatzeko, polizia eta epaile neurri zigortzailez gain, bestelako jarrera, ekintza eta neurriak beharko ditugula”.
Politika errealak galdegin zituzten, “neurri integralak, aldaketarako neurriak behar ditugu, gure bizitzak duintzeko”. Horren harira, politika arloan apustu integrala, ausarta eta zintzoa exijitzen dugu, eta ez hauteskundeak irabazi edo etekin politikoa ateratzeko irudia ematea”.
Espazio guztietan libre
Espazioak aldarrikatu zituzten, bestalde, kalea ere emakumeena delako, eta herri eta auzotan libre bizitzeko aldarria egin zuten beste behin ere: “Emakumeok eraldaketa bidean espazio guztiak hartu behar ditugu, nonahi,noiznahi,nolanahi. Libreki mugitzeko eskubidea aldarrikatzen dugu. Inor ez da gure jabe, gu gara gure buruaren jabe bakarrak. Guure forputza gurea da, eta egin nahi ez duguna egiteari utzi nahi diogu, hainbeste maite duten erasotzaileei nahikoa dela esan, eta gure bizitza proiektua aukera askatasunean oinarritu, patriarkatuak ezarritako baldintzarik gabe” .
Erasoen aurrean ez direla kikilduko esan zuten azkenik, ezta isilik geratuko, “autodefentsan sakontzen jarraituko dugu indibidualki eta kolektiboki. Erasotzaileak izen abizenekin ezagutu, gure kaleetatik baztertu eta kanporatu arte ez dugu etsiko”.
