Bi lerro inbidiaz
Zientziak dio gizakiok egunean hirurogei eta hirurogeita hamar mila pentsamendu inguru izaten ditugula. Zenbaki ikaragarri horren ehuneko laurogei atzo izandako eta etzi izango ditugun gogoeta berberak omen dira, eta, gainera, ez dugu, antza, horien kontzientziarik izaten; ez-borondatezkoak dira, nonbait. Hori gutxi ez, eta ia denak negatiboak izaki! Jakinik pentsamenduek zuzen-zuzenean eragiten dutela gure gogo-aldartean, ideia errepikakorren eta ezkorren segida hori moztuko duen etengailua desiragarria litzateke, dudarik gabe. Horren faltan, ordea, gure alde jar genezake garunaren plastikotasuna, edo bestela esanda, neuronen artean konexio berriak egiteko gaitasuna, eta, horrela, gogoeta negatibo horiek eraldatzeari ekin.
Gaiari helduz, frogatua dago aipatu pentsamendu horiek guztiek emozioak eta sentimenduak eragiten dituztela gugan, eta jakina da, era berean, batzuk onartuagoak daudela besteak baino. Esaterako, normaltzat jotzen dira tristura momentuak, haserrealdi sutsuak edo maiteminak eragindako irribarre tentelak. Bada, aldiz, konnotazio negatiboa duen beste emoziorik; esaterako, inbidia. Hurkoak duenarekiko edo hurkoa denarekiko jelosia. Nork aitortzen du lasaitasun osoz jelosia sentitu duela honetaz edo beste hartaz? Lagunaren zelulitisik gabeko azal leun hori nahi genukeela guretzat. Arrunt gustura egingo genukeela auzokoaren opor bidaia hori. Senideak harremanetarako duen trebetasuna desiratzen dugula.
Alde batetik, ez dut dudarik apeta zerrenda bete ezean ez garela zoriontsu izango sentitzea sistema kapitalista eta heteropatriarkatuaren garaipena dela, mota guztietako kontsumoa bultzatuz. Bestetik, uste dut jelosia gizakiak hein batean berea duela, baina pertsona gaiztoaren ezaugarria delakoan, barneratua dugula hori sentitzea ez dela erabat zuzena, eta, horrenbestez, sinesmen horrek lotsa eta erruduntasuna dakartzala maiz berarekin.
Bizitzan ia denean bezala, ordea, neurrian dago gakoa. Izan ere, inbidiak azkura handiegia eragiten badigu, horren atzean dagoena begiratu beharraren seinale izango da. Aldiz, beste modu batera ere eutsi geniezaioke auziari, eta pertsona edo egoera jakin hori inspirazio iturri, eredu, bilakatu. Eta hortaz, ezaugarri, kondizio edo gauza material hori lortzeko gure esku dagoena egiten saiatu. Kontuan izanik, hori bai, urrutiko intxaurrak hamalau, gerturatu eta lau izaten direla sarri, eta, beraz, ez dela komeni neurriz kanpo tematzea, gehiegizko sufrimendua ekidin nahi badugu, behintzat.
Hala ere, gehiegizko auto-epaian gabiltzanok arnas pixka bat hartu beharko genuke, eta aldarrikatu nahiko nuke tarteka bekaizkeria bere gordinean sentitzeko aukera ematea gure buruari, kulparik gabe, inbidiak urtzen egon arren, bihar ere egunak argituko du eta.
