Nerea Abancens Calvo: "Profesionaltasunaren itzalean"
Nerea Abancens Calvo Oiartzun Kirol Elkarteko futbolariak gutuna igorri du, taldeak ligan pairatu behar dituen hainbat egoeren berri emateko.
Duela hiru aste inguru Espainia estatuko kirolean lorpen handi bat ospatu genuen. Lehen aldiz emakumezkoen Espainiako talde bat Championseko semifinaletan sailkatu zen: Ligako lehen postua eskuratu nahi duen Barça hain zuzen.
Nork esango zigun Oiartzungo jokalarioi garaipen horrek horrenbeste eragingo zigunik. Izan ere, apirilaren 30ean katalanen kontra genuen hitzordua Bartzelonan. “Genuen” diot, Barça Championserako sailkatzeak gure partida atzeratzea ekarri baitu, eta norgehiagoka astegun batean jokatu beharko dugu. Agian, oraindik, baten batek ez du ikusten arazoa non dagoen. Baina Lehen Mailako talde xume batentzat sekulako ondorioak ditu halako neurri batek. Oiartzun Kirol Elkartea Ligako aurrekontu txikiena duen taldea da, Lehen Mailan talde bat ordezkatzen duen herri txikiena da eta, hori dela eta, jokalariok, gainontzeko talde askotan gertatzen ez den bezala, beste lanbide bat dugu soldata duin bat izateko.
Bi astean behin Espainiako hainbat hiritara bidaiatu behar izaten dugu; autobusez, noski. Iberdrola Ligak eta Federazioak Lehen Mailan mutilen taldea duten klubei ordaintzea dutelako lehentasun. Betiko leloaren betiko leloa. Entitate indartsuei babesa ematen diete, eta erakunde txikiez ahaztu egiten dira. Bai behintzat baldintza ekonomikoez ari garenean, gu seguru baikaude Oiartzun dela gure ligako talde handienetariko bat. Bai sentimenduz, behintzat.
Eta ez pentsa gure baldintzekin kexatzera natorrenik; gure ilusioa eta sakrifizioa honen guztiaren gainetik baitaude. Baina, argi dago, partida lanegun batean jokatzera behartzea sekulako injustizia iruditzen zaigula. Egoera bera sufritu genuen abenduan, Athleticek Championseko partida bat jokatu behar izan zuenean; orduan ere asteazkenera aldatu ziguten norgehiagoka. Ligak kontziente izan behar du kudeaketa txar horrek ondorio handiak dituela. Barçaren kontrako partida hori jokatu ahal izateko bai entrenatzaileek baita jokalari askok ere gure lanpostuetan jai-eguna eskatu beharko dugu (baimena ematen badigute eta, ematekotan, horrek suposatzen duen ondorio ekonomikoekin). Eta hemen bi kontuk eragiten dute: baliabide gutxien duten klubei dieten errespetu eskasa; eta futbolean, gizartean bezala, gizonen eta emakumeen arteko berdintasun falta. Akaso, baten batek, irudika dezake egoera hau gizonezkoen artean?
Aurten Iberdrola Liga (emakumeen Lehen Maila) “profesionalizatu” egin da; baina argi dago berdintasuna lortzeko urrats asko egin behar direla oraindik. Profesionalak gara telebistaren aginduetara egoteko, Federazioak ezartzen duena onartzeko, egunero entrenatzeko, eta abar. Baina oinarrizko eskubideak bermatuta izatea utopia hutsa besterik ez da.
Egia da, pixkanaka-pixkanaka, gure aurretik igaro diren hainbat eta hainbat emakumeri esker, emakumezkoen futbolak hobera egin duela; baina profesional hitzak duen esanahia betetzeko alderdi asko aldatu beharko dira. Dudarik gabe, hori ez da ahuntzaren gauerdiko eztula izango, baina, bide batez, hitz hauekin ibilbide hori leunagoa izatea bilatzen dugu.
Seguruena gure belaunaldiko jokalariok ez gara hobekuntza nabarmen horiek zelaian ikustera iritsiko, baina gure borrokak atzetik datozen neska guztientzat balio dezala espero dugu.
Izan zirenengatik, gaur garenongatik eta bihar izango direnengatik… ilusioa dugun bitartean inork ez gaitu geldituko.
Nerea Abancéns Calvo (Oiartzun Kirol Elkarteko futbolaria).
