Garbiñe Aranburu sindikatuaren idazkari nagusiak iragarri du estatalizazioaren aurka borrokan jarraituko dutela, eta euskal esparruaren alde
Garbiñe Aranburu idazkari nagusia izan da Oiartzunen.
LAB sindikatuak Euskal Herriko 110 tokietan estatalizazioaren eta prekarietatearen kontrako elkarretaratzeak egin ditu. Tartean, Oiartzungo Alcampon. Bertan izan da sindikatuko idazkari nagusi Garbiñe Aranburu. Lehenik eta behin, lan istripuan atzo hil zen Orozkoko langile bat gogoan izan du.
Lan hitzarmenen estatalizazioa Espainiako estatuan ematen ari den inboluzio eta politiko eta sozialean kokatu du Aranburuk. “Ezarri nahi den klase proiektua salatu nahi dugu. Neoliberalismoa ezarri nahi denean, askoz errazagoa da estatu barruan ezartzea”, esan du. Horrela hiru ardatz bereizi ditu egungo egoeran. Alde batetik, lurraldetasun krisia. “PP, PSOE eta Ciudadanosek osatutako blokeak errepresioarekin erantzun du, politikarekin beharrean. Hor dago 155. artikuluaren ezarpena”, esan du.
Bestetik, eskubide indibidual eta kolektiboen murrizketa salatu du LABeko idazkari nagusiak. Azkenik, krisia langileen erabakitzeko eskubidea mugatzeko baliatu dutela gaitzetsi du. Zaku horretan sartu ditu Espainiako Konstituzioaren 135. artikuluaren erreforma edo aurrekontuak. Azkeneko bi lan erreformak ez ditu ahaztu.
Ondorioak
Gaineratu duenez, lan hitzarmenen estatalizazioak euskal langileengan ondorio larriak ditu. Kasu horretan ere, hiru alorretan zatitu diru ondorioak. Lehena, euskal langileen eskubideak Euskal Herrian negoziatzea mugatzen duela. Bigarrena, erabakitzeko eskubidean esku-hartzea dela. “Lan harremanetan 155. artikulua ezartzea da. Lan eskubideak homogeneizatzen ditu, okerrera”, argitu du.
Eta hirugarrena, sindikatuen bitartekaritza baldintzatzeko beste modu bat dela adierazi du: “Euskal Herrian sindikalismo borrokalaria dugu, eta horrek lan eta soldata baldintza hobeak izatea ekarri gaitu. Horregatik, patronalak estatu mailan negoziatu nahi du, sindikatu otzanagoekin negoziatzea nahiago du”.
“Euskal esparrua blindatu”
Gaur egun, hiru euskal langiletik bi estatalizazioaren menpe dagoela jakinarazi du. Eta geratzen direnetik, erdia arriskuan dagoela. Horregatik, lan harremanen euskal esparrua blindatu nahi dutela aldarrikatu du. Ildo horretan, iaz lortutako akordio interprofesionala gogorarazi du: “Harrotasunez, harrokeriarik gabe, esan nahi dugu iaz sinatu zen akordio interprofesionala ez zela posible izango sindikatu honek aurrez egindako lanik gabe”. Hala ere, bertan behera uzteko mehatxua beti hor egongo dela ohartarazi du.
Itxaropenerako leiho bat zabaldu du. Azken aldian egindako mobilizazio jendetsuak aipatu ditu —pentsionistak eta emakumeak—, baita estatalizazioaren kontra edota hitzarmen kolektiboen alde lortutako hainbat lantokietako akordioak ere.
“Mobilizatzen ari gara”, jarraitu du Aranburuk, “baina lantokiz lantoki egiten ari garen mobilizazioetatik harago joan behar dugu”. Horretarako, mobilizazio zabalagoak eskatu ditu, beste hainbat eragilerekin batera. ELArekin batera estatalizazioa ez salatzearekin penatu da.
Gaurkoa, mugarri
Gaur langile asko kalera atera direla berretsi du, azken asteetan lantokietan egindako lanarengatik. “Gaurkoa mugarria da estatalizazioaren eta prekarietatearen aurkako borrokan. Gaur ez da ezer bukatu, jarraitu egingo du. Lan harremanen euskal esparru baten alde borroka egitea da onena”. Gai hori agenda politikoan sartu behar dela aipatu du, baita estatus politiko berrien eztabaidan ere.
Bukatzeko, sindikalismoak duen erronketako bat azaldu du: aldaketa sozialaren aldeko borrokan aldaketa politikoarena txertatzea. “Aldaketa sozialik ez dago burujabetzarik gabe”, ebatzi du. Estatalizazioaren aurkako borroka datorren ikasturterako lehentasunetako bat izango dela iragarri du.
