Alain Isasa: «Kenpo kaiak, Euskal Herrian, indar gehiena Oiartzunen du»
Kenpo kai borrokalari oiartzuarrak izandako arrakastak, etorkizuna eta kenpo kaia beretzako zer den izan ditu hizpide
Alain Isasa (Oiartzun, 1992).
«Katan zilarrezko domina lortu nuen; ez nuen espero, lehenengo aldia zen»Zenbat ordu sartzen dituzu astean? Goizetan alde fisikoa lantzen dut. Korrika aritzen naiz edo entrenamendu espezifikoak egiten ditut, entrenatzaile batekin, pesak jaso eta abar. Arratsaldetan gimnasioan alde teknikoa lantzen dut. Astean zehar ia egunero aritzen naiz, eta tarteka astebururen batean-edo aritzen naiz, maila altuko txapelketaren bat baldin badago. Horrelako txapelketetara aurkezten baldin bazara, ongi egiteko da. Erdizka ibiltzeko ez zara aurkezten. Justu baldin banabil, larunbat eta igandetan, han eta hemen, entrenatzera. Bestela, lana egiten duzu? Haurrei eskolak ematen dizkiet, eta horrekin nahikoa lan badut. 17:00etatik 19:00etara arte zerbait daukat: Oiartzunen, Andoainen… Egunero kotxean sartuta ibiltzen naiz. Inguru honetan nahiko errotuta dago, ezta? Bai, batez ere Oiartzunen. 36 urte dira kenpo kai taldea atera zela… Badira urteak. Oiartzunen horri buruz hitz egiten duzu, eta badakite nor dabilen eta abar. Ezagutzen gaituzte. Nafarroan ere bai nahiko sustraituta dago: Elizondo, Bera eta inguru horretan. Esango nuke Euskal Herrian indar gehiena Oiartzunen daukala. Gezurra dirudi horrelako herri txiki batean izatea… [kar-kar]. Juan Mari Vidal shihan-ak [maisuen maisua] ekarri zuen kenpo kaia Oiartzunera, eta hari esker daukagu gaur egun hemen kenpo kaia. Errenterian, Beraunen, hasi zela uste dut, eta Oiartzunen eskolak emateko eskatu zioten. Hona etorri zen… Orain lekukoa niri hartzea tokatu zait, eta Kenpo Kai Honbuko sensei-a [maisua] naiz. Iragan eta orain ona ditu kirolak, baina etorkizun ona al du Oiartzunen? Bai, bai. Gazte asko daude gogo handiarekin entrenatzen ari direnak. Ikasketekin-eta ez dakizu jarraituko duten, baina jarraitzen badute, etorkizun ona izango dutela uste dut. Hilabete hasieran azterketa egin zenuten Madrilen. Zer moduz joan zen? Maila aldaketako azterketa bat egiteko aurkeztu ginen. Oiartzundik lau pertsona joan ginen. Sufritzen, nahi edo ez, han egiten duen beroarekin… Ongi hidratatuta joan behar izan genuen, eta nahikoa lan jasateko. Nire kasuan, gerriko beltzeko laugarren dan-a lortzera joan nintzen. Bi bariante daude dan-etan: gure eskolarena, bederatzi direla, eta federazioarena, zazpi direla. Beraz, erdibidean jarri naiz azterketa horrekin.
Horretarako teknika berriak ikasi behar al dira?
Dan-etik dan-era teknika eta kata berriak ikasi behar dira. Beste batzuk sortu egin behar dituzu. Irakasleak esaten dizu sabelean jasoko duzun ostikada bat defendatzeko. Ezagutzen dituzun teknikekin, dakizunarekin, zure burua defendatu behar duzu. Hasieran ikasten dituzun teknika batzuk badaude, baina maila bat daukazunean, zuk garatu behar dituzu zure teknikak. Halako koreografia moduko bat egin behar da. Kolpe bat eman behar duzunean, ezin diozu indar guztiekin eman, bestela seko utz dezakezu, pertsonaren prestaketaren arabera.
Horregatik, froga batzuk egiten ditugu aurretik. Rompimenduak deitzen diegu guk: teknika batzuekin, taula batzuk hautsi behar dira, eskuarekin. Hainbeste entrenamenduren ondoren, eskua prestatuta dagoen ala ez ikusteko erabiltzen dugu.
Bidai horiek, baita txapelketetara joatekoak ere, nola finantzatzen dituzue?
Normalean, gure poltsikotik. Batzuetan eskatu dugu diru laguntzaren bat. Oiartzundik txapelketaren batera joan izan garenean, udalaren diru laguntzak jaso izan ditugu. Beti ongi etortzen da diru pixka bat.
Apirilean, Budapestera joan nintzenean, lehenengo aldia izan zen eurorik jarri ez nuela. Dozena bat urte inguru daramat txapelketetan lehiatzen, toki askotan, eta lehen aldia da nire poltsikotik ez dudala ezer jarri. Bazen garaia! Baldin eta nora joan behar duzun, mina egin dezake poltsikoan…
Japoniaraino joan zarelako, adibidez.
Bai, bai. Aurrezten hasi behar duzu, 2.000 eurotik ez delako jaisten bidaia… Buf, mina ematen du horrek.
Beraz, kenpo kaiera erabat emanda zaude?
Bai. Gustatuko litzaidake honetaz bizitzeko aukera edukitzea. Zaila da, leku askotan eman behar dituzulako eskolak, edo zuk leku bat ireki eta dedikazioa eskaintzea. Nik esaten dudana: gustuko lana ez da lana. Nire zaletasuna lan bilakatzea da, eta hori bilatzen ari naiz momentu honetan. Ea nola ateratzen den.
«Budapestera joan nintzenean, lehen aldiz ez nuen dirurik jarri poltsikotik»Oraindik urte askorako daukazula uste al duzu? Oraindik bai. Izan ditut urte batzuk pixka bat txarrak, lesioekin. Urte pare bat lehiatu gabe egon behar izan nuen, gorputza nahiko zigortuta nuelako. Bi urteren ondoren, probak egiten hasi nintzen, eta aurten berriro hasi naiz. Emaitza oso onak izan ditut, eta gorputzarekin ez dut gorabeherarik eduki. Oraindik 26 urte dituzu. Esaten da, profesionalen munduan, 30 urtetatik aurrera gorputza beherantz doala. 32-33 urterekin bukatuko dudala uste dut, hori izango da puntu gorena. Ikusiko dugu. Borroka arteek, kirola egiteko aukeraz gain, beste zerbait ematen dutela esan izan da beti. Hala al da? Diziplina eta autokontrola izaten laguntzen dute. Borroka beti gimnasiorako utzi behar dela irakasten dizu. Horrez gain, adibide bat jarriko dut: lan bat lortzeko elkarrizketa bat daukazunean, lasaitasun bat ematen dizu, tenple hori. Lekuan egoten eta arnasa modu onean hartzen laguntzen dizu. Bestalde, ikastaro tekniko bat antolatu duzue Elorsoro kiroldegian, uztailaren 7an eta 8an. Zer landuko duzue? Egia esan, ez dakit. Normalean, irakasle bat etortzen da, eta esaten digute hau edo bestea landuko dugula. Baina kasu honetan, irakasleak ezer ere ez digu esan… Sorpresa bat izango da guretzako. Oiartzuarrez gain, Europatik etorriko da jendea. Hego eta Ipar Euskal Herritik etorriko dira, Espainiako Estatutik eta abar. Oraindik bere presentzia konfirmatzeko duen jendea ere etorriko da. Eta zure kasuan, zer duzu begi bistan? Uztailean eta abuztuan atseden hartuko dut. Datorren ikasturteari begira, baditugu txapelketa moduko batzuk, denboraldia prestatzen hasteko. Horrekin urrian hasiko gara. Topaketa bat egingo dugu, batak bestearekin bere burua neurtzen hasteko. Horixe izango da lehenengo gauza.
«Irailean hasiko naiz prestatzen datorren urteko Japoniako txapelketa»Urrutira joateko aurrezten hasi al zara? Bai, bai, hasi naiz! Japoniara joateko urtea izango da. Hiru urtean behin egiten da, eta aurrekoa 2016an izan zenez, 2019an tokatzen da. Jada aurrezten hasi naiz, betikoa gertatzen baita gero. Zenbat eta gehiago itxaron, orduan eta garestiagoak dira hegazkin txartelak. Horregatik, abendurako prest eduki behar dut dirua. Kirol aldetik, irailean hasiko naiz gogor entrenatzen, txapelketa hori prestatzeko, eta ea zer gertatzen den. Beti irabazteko ideiarekin joaten zara, baina maila dago hor, maila dago… Lehenengo aldia izango da modalitate batean bakarrik lehiatuko naizela. Ea zortea daukagun, eta ea zer edo zer txukuna egiten dugun.
