[Bideoa eta galeria] Errepresaliatuen itxaropenari, herri bultzada
Euskal preso eta iheslarien itxaropenari, Oarsoaldeko eta Bidasoko kaleak lepo betez erantzun diote herritarrek. Ez pandemiak zaildutako testuinguruak, ezta Filomenaren mehatxuak ere, ez dute saihestu euskal preso eta iheslariei elkartasun besarkadarik beroena helaraztea espetxe bakoitzera eta deserriko azken muturrera.
Euskal preso eta iheslarien itxaropenari, Oarsoaldeko eta Bidasoko kaleak lepo betez erantzun diote herritarrek. Ez pandemiak zaildutako testuinguruak, ezta Filomenaren mehatxuak ere, ez dute saihestu euskal preso eta iheslariei elkartasun besarkadarik beroena helaraztea espetxe bakoitzera eta deserriko azken muturrera.
Urtero urtarrilean Bilbo eta Baionako kaleak hartzen dituzten manifestazio erraldoien lekukoa, Euskal Herriko 238 herrik hartu dute aurten. Oarsoaldean, Errenteria-Oreretan, Pasai Antxon, Pasai San Pedron eta Trintxerpen, Donibanen, Lezon eta Oiartzunen egin dute bat Sare Herritarrak Bidea gara lemapean deituak zituen manifestazioekin. Erantzuna, handia.
Errenteria-Oreretako manifestazioan 1.050 lagunek hartu dute parte —bederatzi autobus betetzeko adina lagun—. Lezon ere jendetza bildu da mobilizaziora, euskal preso eta iheslarien etxeratzearen aldeko ikur erraldoiak zabaldu du manifestazioa, eta Gurutze Santuaren Plazatik pasa denean, bengalekin argiztatu dute errepresaliatuen etxeratzearen aldeko pankarta erraldoia. Errenteria-Oreretan, etxerako bidea markatzen duen geziaren irudia osatu dute mugikorreko argiekin. Oiartzunen berriz, auzo guztietatik abiatu dira zutabeak eta Madalensoron batu dira ekitaldira. Pasaian lau barrutietatik hirutan izan dira mobilizazioak. Errenteria-Oreretako manifestazioa izan da Oarsoaldeko lehena, 17:00etan abiatu da Gamon Zumarditik eta puntu berean amaitu da. Bertan hartu dute hitza, Alberto Mendigutxiak euskaraz, eta Mabel Cuñak gazteleraz. Beste herrietan egindako irakurketa bera egin dute bi errenteriarrek. Gaurkoan, irudi ederra sortu dela Euskal Herriko luze zabalean esan dute, eta zoriondu bat egin duten eta antolaketa lanetan aritu diren guztiei: “Hemen gaude beste urte batez, aldarri beraren bueltan, La Casillarik gabe, baina gure Zumardian”.
Gaurko manifestaziora bildutakoen aniztasuna agerian jarri du ondoren hizlariak: “Irten gara kalera, nor bere eran, bakoitza bere ideiak soinean eta norbere sentipen eta bizipenak altzoan, baina bide berberaren baitan: Etxerako, elkarbizitzarako eta bakerako bidean”. Ezberdinak elkarrekin lanean ikustea pozgarria dela esan du, “elkar ulertzea, elkar entzun eta hitz egitea; aurrera pausu ugari eman dira, enpatia eta giza eskubideak oinarri. Bizipen anizteko norbanakoen ahaleginari, alor sindikal, instituzional, sozial eta politikorik etorritako adostasun eta akordioek egin diote ekarpena. Elkarbizitzarako nahia agerian utzi dugu, herri gisa aurrera egiteko gogoarekin batera”.
Horretarako, ordea, ezinbestekotzat jo du salbuespeneko espetxe politika behin betiko amaitzea, “ezinezkoa baita aurrera egitea, oraindik, hainbeste sufrimendu sortzen duen egoera hau aldatu gabe. Ezinezkoa da aurrera egitea, senideak, eta bereziki haurrak eta adineko pertsonak zigortzen dituen urruntze politika egoera hau aldatu gabe; ezinezkoa da, larri gaixo diren presoak espetxean egoera biziki larrian mantenduz, edota etxeratze prozesua ahalbidetzen duen gradu progresioa ukatuz”.
Frantzia eta Espainiako estatuei begira jarri da ondoren eta itxaropen bide berriak zabaldu direla esan du. Horren adibide, Frantziako Estatuak Xistor Aranburu baldintzapean aske utzi izana, eta Espainiako Estatuak egin dituen euskal presoen lekualdatzeak eta gerturatzeak jarri ditu: “Nahikoa izan ez arren, aukera badela, bidea badela erakusten digu honek, eta guk aukera baliatu nahi dugu bide hori finko bilakatzeko. Horregatik gaude gaur hemen, oraindik badugulako zer ibili, baina badugulako ere ibiltzeko bidea. Gu gara horretarako bermea, gu gara bidea”.
Sei eskaera
Sei eskaera zehatz egin dituzte kalera atera direnak gaur. Euskal presoen euskal herriratzea, urruntze politikarekin behingoz amaitu eta senideei ezartzen zaien zigor erantsia eten dadin; gradu progresioa ahalbidetzea, preso guztiek jarraitu beharreko birgizarteratze eta etxeratze prozesua egin dezaten; larri gaixo dauden presoen etxeratzea dagokien artatzea senideen babes eta konfiantzako medikuaren jarraibideekin egin ahal izateko; adinez nagusiak diren presoen etxeratzea, euren osasuna eta bizitzeko eskubidea lehenetsiz; aita, ama, edo biak espetxean dituzten motxiladun haurrek gurasoekin bizitzeko duten eskubidea errespetatzea—Oarsoaldean hiru motxiladun haur daude, Joanes Larretxea oiartzuarraren bi haurrak, eta Eider Perez preso oreretarrarena; aita ere espetxean du— hala nola, preso diren pertsonek guraso izateko duten eskubidea bermatzeko neurriak hartzea; azkenik, Frantziako Estatuan betetako zigor urteak Espainian Estatuan ezarritako zigorrean kontuan hartzea, zigorren batuketa eginaz.
Egindako eskaera guztiak, oinarrizkoak, eta gaurko mobilizazioarekin beste pausu bat eman dute marraztutako bide horretan: ” Milaka lagun batu gara herriz herri, bizipen anitzeko pertsonak, pentsamendu ezberdinekoak, minak eta esperantzak barnebiltzen ditugunak, baina guztiak ere, gogo eta nahi berarekin elkartu gara: bidean aurrera egitea, etxerako, elkarbizitzarako eta bakerako bidean aurrera egitea”.