Trintxerpetarrok herri heterogeneoa gara. Gehienok etorkin galiziar eta portugaldarren bilobak garenez gain, gaur egun gure auzokideak kolonbiarrak, nikaraguarrak, dominikarrak, ijitoak, poloniarrak, errumaniarrak, turkiarrak, pakistandarrak, indiarrak, txinatarrak, senegaldarrak… dira, eta horiekin guztiekin modu baketsu eta adeitsuan bizi gara. Horregatik, lotsagarria iruditzen zait herri oso bati arrazista eta faxista dela leporatzea, hainbat pertsonek, erakundek eta komunikabidek egin duten bezala.
Gaizkileak esnea bezain zuriak izango balira eta Urrutikoetxea abizena izango balute, eta okupatutako lokala bere delitu ugarien egoitza bihurtuko balute (lapurretak, eraso fisiko eta sexualak, larderia, borrokak, etab.), auzo honetako bizilagunok, zalantzarik gabe, modu berean jokatuko genuke.
Kontua ez da xenofobia edo arrazakeria, kontua da kale indarkeria, benetako beldurra herritarren aldetik kalean askatasunez ibiltzeari indarkeria zurrunbilo honen biktima izan gabe. Eta ulertzen ez duena, nire ustez, bere haragian bizitzen ari ez delako da. Ez gaitezen erori alderdikeriaren tranpan, guztiz beltza edo zuria den horretan, eta jakin dezagun, pertsona eta norbanako independenteak garen heinean, ongi edo gaizki dagoena bereizten. Ezin ditugu indarkeria, erasoak eta herritarren segurtasun falta onartu, datozen lekutik datozela.
Jakina, jende asko egoera horietaz baliatzen dela hainbat alderdirengatik gorrotatzen duten pertsonen eskubideak urratzeko, hala nola arraza-gorrotoa; pertsona horiek ere gaitz bat dira, herritar gehienen mezua desitxuratzen eta gaizki interpretatzen dutenak.