Sanmarkoseneko egoiliarren "oinarrizko zainketen urraketa larria" salatu dute
Agerraldia egin dute gaur Sanmarkosene adinekoen egoitzako egoiliarrek eta senideek bizi duten egoera salatzeko.
“Maite ditugulako zainduak eta bizirik nahi ditugu”. Horrela hasi dute Sanmarkosene adinekoen egoitzako egoiliarren senideen bozeramaileek gaur goizean egin duten agerraldia. Egoitzaren bigarren pisuko aretoan egin dute agerraldia, egoiliarrek beraiek senideek lagunduta. Joan den azaroaren 25ean greba mugagabea hasi zuten Sanmarkoseneko langileek enpresa batzordeak deituta, egoitzan sortutako egoera larriaren aurrean egoiliarren senideek jendaurrean salatu dute greba horren gutxieneko zerbitzuekin “ikusten eta bizitzen” ari direna.
Egunerokoan “ratio urri eta eguneratu gabeek” egoera desegokia sortzen badute, une honetan hori okertu eta larriagotu egin dela salatu dute senideek, “egoiliarren oinarrizko zainketen urraketa gertatzen ari baita, bai elikatzeko, lo egiteko, medikaziorako eta abarrerako ordutegien desoreka, norberaren garbitasun falta baldintza egokietan”.
Hori horrela, inplikatutako eragileei “jarrerak hurbildu” eta “gatazka” lehenbailehen konpontzeko galdegin diete agerraldi jendetsuan, “halaber gure adinekoen ongizatearen arduradun eta bermatzaile diren estamentuei —Eusko Jaurlaritza, Gipuzkoako Foru Aldundia, enpresa esleipendunak…— lehentasuna emateko ongizate horri eskatzen diegu, gaur egun eta beti”.
Egoera konpondu artean, Sanmarkoseneko egoiliarren ahotsa izaten jarraitzeko konpromisoa hartu dute senideek, “eskubide horiek behar diren lekuetan exijituz eta salatuz”.
Adierazpena irakurrita, egoera azaltzeko hainbat adibide jarri dituzte egoiliar baten senideak, baita egoiliar batek ere. Hala, oheratu eta jaikitzeko ordutegien desajusteak, gosaria eta bazkaria elkartzea dakarrela kontatu dute batetik: “Hirugarren eta laugarren solairuko egoiliarrak, mendekotasun handiagoa dutenak, 23:30ean oheratzen ari dira. Lehenengo solairuan ez dutenez egoiliarrek hainbesteko mendekotasunik ez da hainbeste nabaritzen grebaren ondorioa, baina bai norberaren higienean, adibidez. Egoiliarrek bi dutxa dituzte astean, eta ez dira bi horiek egiten ari. Gutxieneko zerbitzuak zaharkituta daude, ez dira nahikoak ez daudelako egungo egoerara doituta”.
Egoiliar baten senideak hartu du hitza ondoren, kontatzeko bere amak 19:30ean afaldu eta hurrengo eguneko 11:15ean ez zuela oraindik gosariko kafea mahai gainean, “hortaz gosariarekin batera hartzen duen medikazioa, hartu gabe zuen. Janzteko garaian, arropa garbitegitik ez zenez iritsi, armairua ia hutsik zuen, eta biluzik izan zuten ohean, arropa bila joan ziren bitartean, negu gorrian”.
Egoiliar batek hartu du hitza ondoren, Josefina Gonzalezek. Gurpildun aulkian direnen eta mugitu ahal izateko garabi baten menpe direnen egoeraz hitz egin du: “Arroparena ikaragarria da, armairuak ia hustuta gelditzen dira, apal batzuen goiko aldean jartzen dutelako. Ibiltzea duenak hartzea du, ezin dugunok ibili ezin dugu arropa hartu eta gabe gelditzen gara. Ikaragarria da bizitzen ari garena egoiliar guztiek. Dutxa bakarra dugu astean. Bere kabuz dutxatzea duenak egiten du, gure antzera ezin duenak zortzi egunetik behin dutxatzen gaituzte”. Egoera konpontzeko eskatu du, “nekatuta gaudelako”.