Mingainari aske eragiteko eremua, Mintzalagun
Ikasitako edo herdoildutako euskara eremu natural eta informalean lantzeko egitasmoa da Mintzalagun. Lezon zazpi talde daude, eta astelehen nahiz ostiraletan biltzen dira.
Astelehenetako taldeetako kideak, talde argazkian. Euskaltegian ikasitakoa burutik mingainera eramateko, zaharkitua den euskarari herdoila kentzeko, beldurrik gabe eta konfiantza giroan akatsak egiteko, kafe edo infusio baten bueltan honetaz eta hartaz solasean aritzeko, lagunak egiteko, herria saretzeko. Mintzalagun egitasmoak funtzio asko ditu. Bakarrean laburbildu daitezke xede horiek guziak, ordea: euskaraz hitz egitea. Hitza Lezoko Mintzalagun egitasmoan dabiltzan bi taldetako kideekin izan da. Jaione Azpiroz, Pepi Etxegoien, Ana Zabaleta, Iris Ezquebo, Eusebio de la Huerga eta Maite Casalekin. Beranduxeago iritsi da Edurne Lizarazu Oroitzene AEK-ko irakaslea, jada kafeak mahaian zeudela. Naturaltasunez batu da elkarrizketara; Mintzalagunen asmoa hori baita, naturaltasunez euskaraz aritzea.
«Mintzalagun taldean izatea aukera bat da beste pertsonekin euskaraz hitz egiteko. Tamalez, batzuetan ez da erraza euskaraz hitz egiteko norbait topatzea, eta pixkanaka-pixkanaka euskara praktikatzeko aukera da, baita jende berria ezagutzekoa ere», azaldu du Ana Zabaletak. Pozik dira mintzalagunak eta mintzatzaileak, bidelagunak eta bidelariak, mahaien bueltan. Denek irribarrea dute ahoan. Ondo pasatzen dute euskaraz hitz egiten. «Oso gustura etortzen naiz taldera. Nire aukera bakarra da euskaraz hitz egiteko. Beraz, pozik nator», dio Iris Ezquebok. Maite Casalek lau urte daramatza Oroitzene AEKn: «Euskaltegian euskara ikasten ari gara. Hemen, Mintzalagunen, libre hitz egiten dugu. Beharra dut hemen egoteko. Lanagatik hasi nintzen euskara ikasten, eta orain, gustuagatik jarraitzen dut. Hemendik kanpo aukera dudan guztietan euskaraz hitz egiten saiatzen naiz».
Euskararekin ahaldunduago, indartsuago ateratzen dira Mintzalagunetik. Konfiantza ematen die bilkura bakoitzak. «Niretzat euskararekin jarraitzeko aukera da Mintzalagun. Erretiratua nago. Pentsatu nuen euskaltegira joatea, baina nik nahi dudana da euskaraz mintzatu. Horregatik nago hemen astelehenero», azaldu du Eusebio De La Huergak.
Erraztailea edo bidelaguna da Jaione Azpiroz. Harro azaldu du euskara praktikatzeko espazioan gustura ari dela, eta mintzalagunak asteleheneroko bilkuretatik gaindi beste toki batzuetan euskaraz hitz egitera ausartzen badira, horrek asebetetzen duela: «Euskararen alde zerbait egin nahi dut. Pentsatzen dut euskaldun guztiok hala egin behar dugula. Herrian zer dagoen ikusi, eta horregatik izena eman nuen Mintzalagunen bidelagun izateko».
«Hizkuntza bat hitz egiteko da», ebatzi du Zabaletak, «zertarako da bada?». Euskara ikasteak, erabiltzen ez bada, zentzurik ez duela uste du, «beharrezkoa da Mintzalaguna, sarritan inguruan ez dugulako aukerarik hizkuntzari eusteko». «Euskaldun zaharra naiz», esan du Pepi Etxegoienek, «nik ez nuen euskara ikasi. Gaztelania ikasi behar izan nuen. Iaz hasi nintzen euskaltegian batez ere ortografia lantzeko, eta Mintzalagunen hasi nintzen. Gustura etortzen naiz hona, lasaiago».
Zazpi talde
Mintzalagunen zazpi talde daude egun Lezon. Edurne Lizarazu Oroitzeneko irakasleak aipatu du euskaltegian baino askoz lasaiago aritzen direla euskaraz mintzalagunak, «askoz politagoa eta jostagarriagoa da eremu ez informal batean euskaraz aritzea». Gainera, herriko beste taldeetan dabiltzanekin, nahiz eskualdeko herrietakoekin jarduerak prestatzen dituztela zehaztu du. Lezoko taldeak astelehen edo ostiraletan biltzen dira; nahi duten guztiei izena emateko dei egin die Lizarazuk. Hori egiteko Oroitzene AEKra joan besterik ez da egin behar.
