Gutuna: "Koldo Mitxelena BHIn agur berezi bat"
Koldo Mitxelena Bigarren Hezkuntza Institutuko atezain Pepelu Iriondok eta Antonio Robadok erretiroa hartuko dute. Horren harira, eta esker on hitzekin, bertako irakasle izandako Maria Asun Apalategik gutuna bidali du HITZAra. Hemen, hitzez hitz, hark esandakoak:
Koldo Mitxelena BHIn agur berezi bat
Hiru urte dira Koldo Mitxelena Institutuak bere berrogeita hamargarren urteurrena ospatu zuenetik, eta ospakizun horretan zehar hainbat mugarri ezarri ziren, zentroaren egunerokotasunean islatzen zirenak eta haren bilakaera markatu zutenak. Une honetan Institutuaren egunerokoan eragina izango duen beste aldaketa bat bizitzen ari gara: Pepelu Iriondo eta Antonio Robado Institutuko atezainen erretiroa.
KM BHIko lantaldeko kide guztiengan pertenentzia-sentimendua errotuta egon den ikastetxe publikoa gara. Egia da langileen iragankortasuna esparru publikoan gertatzen dela, baina KMko langileak egonkorrak izan dira urte askotan, eta horrek lagundu egin du aipatzen ari nintzen sustraitze-sentimendu hori garatzen.
Irakasleentzat eta ikastetxea maiz bisitatu duten ikasle ohientzat komentariorik orokorrena Institutua desberdina zela zen, baina iragan horri lotuta mantentzen zuen zerbait Antonio eta Pepeluren presentzia zen, bi pertsona hurbil, arduratsu eta beren lanean eraginkorrak. Iraganarekiko lotura hori desagertu egingo da.
Pepelu institutuko ikaslea izan zen, eta gero bere irakasle ohiekin topo egin zuen lankide gisa. Bere emazteak, Mirenek, Institutuan ere lan egin zuen denbora batez, eta alabak txikitatik ezagutu ditugu, eta horietako batek ILZeko praktikak egin zituen Institutuan.
Azkenean, bizitza pertsonalak eta profesionalak, elkarbizitzako hainbeste urtetan zehar, eskutik helduta doaz.
Antonioren kasuan, bere amak, Purak, Institutuan lan egin zuen. Gogoan dut erretiroa hartu zuenean Gastronomikan egin genion agurra. Conchik, bere emazteak, Institutuan lan egin du, eta bere arreba Natik ere bai. Asier eta Naiara, bere seme-alabak, hemen jaio ziren eta gure ikasleak izan ziren, eta gogoratzen dut Asierrek, Batxilergoko 1. mailako ikasleak, bere ikaskideek Institutuko materiala edo espazioa hondatzen zutela ikustean sentitzen zuen mina. Berak bere etxetzat jotzen zuen Institutua, eta ez zen erraza izan ikasle guztiak mugitzen ziren espazio horrekiko nolabaiteko lotura afektiboa txikitzea. Antoniorentzat, erretiroak, gainera, Institutuaren eraikinean bizitzeari uztea dakarkio. Gogoan dut Tecnotraceko langile batek nola aipatu zuen eraikinaren tripak hain ondo ezagutzen zituen pertsona baten laguntza izatean genuen zorteaz, izugarri errazten baitzizkien matxurak konpontzeko egin behar zituzten lanak. KM Institutuak erronka handia du aurrean.
KMren 50. urteurrenaren ospakizunean, Xenpelarreko erakusketaren inaugurazioan, gonbidatuetako batek esan zuen faltan bota zuela Antonio eta Pepelu erakusketan egotea; irakasleak eta ikasleak argazkietan bertan zeuden bezala, irakaskuntzaz kanpoko langileak ez genituela kontuan hartu. Une hartan, harrotasunez beterik, Institutuan beti taldean lan egin zela erantzun nion, eta irakasleak eta irakasleak ez ziren langileak argazki berean elkartuta zeudela. Antoniok berak parte hartu du Institutuko irakasle talde batek mendira egindako irteera sistematikoetan.
Biak, Antonio eta Pepelu, Institutuko sarrerako atea izan dira, bai sarrerakoa bai irteerakoa. Zenbat pasadizo izango dituzte memorian gordeta. Harrituko gintuzke eraikinaren sarrera horretan zenbat istorio gertatu diren bere ikuspegitik entzuteak. Ea animatzen diren batzuk kontatzera.
Maria Asun Apalategi. Koldo Mitxelena BHIko irakaslea 1988-2022 bitartean.
