[Elkarrizketa] «Berba handiak dira Bizkaiko bertso finalera heltzea nire ibilbidearekin»
Herritarrek ezaguna dute hirugarren denboraldia duelako aurtengoa Pasaia KEko atezain. Askok ez dakitena, ordea, gaztetatik bertsotan diharduela da. Iragan hilabeteko Bizkaiko Bertsolari Txapelketan zazpigarren sailkatu zen.
Beti ibili da futbolean, baina bertsotan segi nahi du orain. Jokin Eskisabel / Aitzol Zamalloa. 
Sortzez bizkaitarra bada ere, «maitasunagatik» Donostian bizi da gaur egun Aitor Etxebarriazarraga Gabiola (Gernika, 1993) eta lotura zuzena du Pasaiarekin, Antxoko zuri-gorrien futbol taldean hiru sasoi baitaramatza atezain.
Ogibidez fisikako irakaslea da, eta bere futbolari jarduna aurten bukatuko badu ere, bide luzea du aurretik bertsogintzan; Bizkaiko Bertsolari Txapelketan erdietsitakoak sortu dion «aje emozionala» digeritzen ari da oraindik.
Zein harreman duzu futbolarekin eta bertsolaritzarekin?
Esango nuke futbolaria eta bertsozalea betidanik izan naizela, eta bertsolaritzen joan naizen ahala futbolzaletasuna gutxitzen joan zaidala.
Hau da, ibilbideak justu kontrakoak izan direla esango nuke: futbolean umetatik ongi ibili naiz, eta bertsoaren errealitatea, egiteko aukera behintzat, nahiko urruti sumatu dut beti.
Bertso munduarekiko zaletasuna betidanik izan dut, eta gerora lagun batek, berandutxo ere, bertso eskolan izena eman zuen ni baino pare bat urte lehenago, eta gogoan dut bere amonaren etxean bertsotan egitea, txarto seguru aski [barreak], eta harengandik tiraka bertso eskolan hasi nintzen ni ere 22 urterekin.
Urte hartan bertan Busturialdeko Txapelketan parte hartu zenuen.
Azkenean, eskualdeko txapelketa bada modu bat plazaratzeko aukera ematen dizuna, txarto eginda ere ez delako ezer gertatzen, petit comitè-an kantatzeko aukera baduzulako.
Joan den astean hain ‘petit’ ez den txapelketa batean aritu zinen [Bizkaiko Bertsolari Txapelketaren finala], eta zazpigarren izan zinen. Espero zenuen?
Ez, inondik inora ez. Egia da txapelketa hau, pandemia tarteko eta hainbeste geldialdi egonda beste esparru guztietan, prestatzeko aukera izan dudala.
Hutsetik hasi nintzen, hasiera-hasieratik, udaberriko fasea deritzogunetik. Helburua zen txapelketara sailkatzea, hau da, kanporaketetara iristea; behin hor, saio txukuna egiteko asmoz joan, finalaurrekoetara sailkatu, eta ez nuen inondik inora espero finalera heltzea. Berba handiak dira Bizkaiko finalera heltzea nire ibilbidearekin behintzat; ez da helburu erreal bezala marka dezakezun zerbait.
Nolatan hasi zinen Pasaia KEn?
Donostiara mugitu nintzenean klubetik deitu ninduten. Futbolean aritzeko aukera suertatu eta etxeko taldea izanik, animatu nintzen; kontatu zizkidaten dinamikak gustatu zitzaizkidan, taldea bi urte nahiko on egitetik zetorren, eta horri tiraka baiezkoa eman nuen.
Orain beteranoetakoa izango zara.
Hirugarren denboraldia dut aurtengoa, eta egia da aurten justu talde gaztea dugula, eta ni, jada, kapitaina naiz, nahiz eta hiru urte besterik ez daramatzadan. Nire burua beteranoetako bat bezala ikusten dut, eta beste batzuek gaztetasunari tira egiten dioten bezala, guk, kategoria aski ezaguna izanda, beste zerbait gehitzen saiatzen gara.
Etorkizunari begira jarrita, zein asmo duzu esparru bakoitzean?
Futbolaren ibilbidek oso gutxi du emateko. Bertsolaritzari eman nahi diot garrantzia eta presentzia nire bizitzan, orain arte ez dudalako egin, eta ikusi dudalako eman diodan apur horretan banaizela gai munduan sartzeko.
Oraindik azken honen aje emozionalarekin nabil, baina 2022ra begira Euskal Herriko Txapelketa dator, eta ilusioz prestatzen saiatuko naiz behintzat.
Futbolak ordu piloa exijitzen ditu, behintzat serio hartu nahi baduzu, eta erdipurdika ibiltzen diren horietakoa ez naiz, beraz, nik uste, jada, Pasaian eta futbolean egingo dudan azken denboraldia izango dela hau.
