[Erreportajea] Goiz ekoitzi eta etxez etxe banatu; ogia bakarrik ez
Garmendia okindegiko anai- arrebek botako dute aurten, Oiartzungo Jai Batzordeak proposatuta, xanistebanen hasierako suziria. «Urduri» daude, eta herriari eskertuta: «Maitasun asko jaso dugu».
Garmendia Galdos ahizpek irrikaz biziko dute jaien hasiera. O. Gerendiain 
«Betidanik» izan dira okin. Zazpi anai-arreba dira Garmendia Galdos abizenak daramatzatenak, sei emakume eta gizon bat. Adinaren arabera hasi ziren geroz eta ardura zorrotzagoz murgiltzen okintzaren munduan; lehenak, Belenek, 70 urte bete berri ditu; bi urteko aldearekin jaio ziren hurrengo hiruak: Marian, Maria Eugenia eta Maria Jesus. Mari Carmenek 62 urte ditu orain, 59 mutil bakarrak, Iñigok, eta 56 gazteenak, Mari Josek.
«Tira, gutxi gorabehera», esan du haietako batek, barre artean, adinez ari zirenean, hainbeste izanda zaila baita, zehatz mehatz, bataren eta bestearen urteak gogoratzea. «Atera familia liburua!», bota du ahizpetako beste batek, barre artean ere.
Euren aiton-amonek fundatu zuten lehen denda Errenteria-Oreretan, eta zazpien gurasoek eman zioten jarraipena negozioari Oiartzunen. Bizi osoa eman dute azken horiek ere irin eta legami artean, eta iaz erabaki zuten Manuel Lekuona hiribideko okindegi historikoa eskualdatzea. Bertan jarraitzen duen bakarra, soldatapeko gisa orain, Iñigo da.
«Nekeza da okinaren egunerokoa», aitortu dute, «urtean bi egunez besterik ez genuen ixten». Anai-arreben artean jaiegunak banatzen ahalegintzen baziren ere, normalki lan besterik ez zuten egiten. «Gaixo ere, pilula hartu eta lanera!».
Etxez etxe, ogia baino gehiago
Lanbideak akitu bai, baina asko ere eman diela esaten bat egin dute ahizpa guztiek, batez ere bizilagunengatik. «Pentsa, familia askoren hiru belaunaldi ezagutu izan ditugu guk haien etxeetara ogia eramaten!». Auzoz auzo eta baserriz baserri eramaten zuten ekoitzitakoa goizero. Bozina jo, eta hortxe ateratzen ziren bizilagunak, egunerokoaren bila.
Bilkura horietan ogia ez ezik, herriko azken berriak ere elkarbanatzen zituzten okinek. «Eta askotariko aitortzak ere egiten zizkiguten askok», gogorarazi du zaharrenak, «apaizarenera bezala, konfesatokira zetozen gugana» [barrez].
Suziria botatzerako uneaz galdetuta, «urduri eta arduraz» bizi dutela eginbeharra aitortu dute. «Oraindik jendea hurbiltzen zaigu kalean egin dugun lana eskertzera; maitasun asko jaso dugu».
