Bidean lagun
Udara partean ekin nion testu hau idazteari. Entretenituta espero zintudan, zelai batean etzanda, irakurtzen. Hondartzaren batean galduta, akaso: Ilbarritzen, Barinatxen edo Sakonetan. Giro ederrean eta eroso imajinatzen zintudan, kresalak blaituta. Bururatu zitzaidan Pirinioetara ihes eginda izango zinela, edo kanpora joateko zorterik gabe Kalaburtzan oinak freskatzen. Entretenituta nahi zintudan, gai arantzatsu bati heldu ahal izateko. Artean, inork ez gintuen entzuten, hargatik nuen gustuko. Zure eta nire artean gelditzea nahi nuen, izan ere, uda betean, nor ariko zen halako gaiei arreta jartzen.
Igaro zen udara, eta galdu nuen zurekin intimitatean eta patxadaz solasean aritzeko aukera. Hego haize zakarrak astindu ditu ordutik orbelak, baita azaleratu ere, zoritxarrez, aspaldi eroritako enborrek utzitako arrastoak. Egun euritsuetan barraskilorik ez zapaltzeko eginahal berarekin jo dut zugana, arrakala horiek saihesteko sigi-saga etengabean. Orain eskuin, orain ezker, baina norabidea finko. Haizete bortitzak ez nau kikildu, ozta-ozta igaro naizen arren amildegiaren ertzetik. Bidezidorrak irekitzera jo du, eta hasperen txiki batek egin dit ihes salbu sentitzean. Baso trinkoaren erdian eguzki izpiek hostoak zulatu, eta argizko zutabeak eraikitzen dituzte han-hemenka. Propio nabil jolasean, haiengandik ihesi, nabarmen ez gelditzeko, azalean urratuak egiteko gaitasuna izango balute bezala.
Labirinto eiteko basoaren amaieran ikusi zaitut, zure tankerako itzala bederen, hileta baterako moduko beltza soinean. Halako bide korapilatsua gainditu ondoren, gogotsu heldu naiz zugana, baina iritsi arau hasi zara hizketan. Aldatu naizela diozu, galdu dudala iraganeko borroka grina, eta ez dugula horrenbeste ezaugarri komunean. Ikusitakoak ikusita, ezkerreko eskuarekin estali dut, emeki, udaran idatzitako asmoen zerrenda. Zure kabuz beteko omen dituzu aurrerantzean, mimo handiz elkarrekin amestutakoak. Ez nauzula gehiago ezertarako behar diozu, eta aldebakartasunez eten aldebakarreko hitz trukea.
Ezin izan ditut harridura begirada eta etsipenaren gorputzaldia gainetik erantzi. Arrazoitzen saiatzeko keinu txiki bat egiterakoan, itzuli eta etorritako bidetik joan zara. Burutazioek, orduan, irrist egin didate kolkotik behera, eta sabelean gorde ditut, bizitzan zehar bildutako gainerako tximeleta, ezinegon eta ikara guztien artean.
Udazkeneko karrika hotzetan, ez da giro hezkuntzaz jarduteko, baina bide ugaritan kide izanda, ezin dugu udaberriaren zain gelditu. Berriz ere topatuko zaitut, lagun, beste nonbait, beste noizbait, eta berreskuratuko ditugu elkarrekin jositakoak. Horretarako, zuk eta biok, behin eta berriz hutsetik ekin behar badiogu ere. Negurik gorrienean ere izango dugu, edo sortuko dugu propio, sakon eta eroso eztabaidatzeko babesgunea. Zerbaitetarako gara bidelagun.
