Lanarekiko atxikimendu falta
Lanarekiko atxikimendu falta ikaragarri handitzen ari zait, baina batere ez nau arduratzen horrek. Esaldi hori Unidad Alavesaren kanta baten letratik ateratako esaldi bat da. Eta, aldi berean, iraileko lehen aste honetan buruan dabilkidan egia bat. Ezin dut lanera joan. Ez diot lanari dagokion ardura eman nahi. Uztaileko lan kargaren mamua oraindik bizirik dago, uda dibertigarri bat erditik igaro den arren, ezin dut iraila reseteatu. Zuetako norbaiti berdina gertatzen zaio? Esan baietz, mesedez; konplizitatea behar izaten da horrelakoetan.
Ordenagailuaren sagua eskuan hartuta errepasatu ditut uztailean bukatzeke geratu zitzaizkidan Excell-eko zerrendak. Bero egiten du kanpoan eta bulegoan gehiago. Laneko mahai gainean dudan Nestea lataren zulora euli bat hurbildu da eta atentzioa galdu dut berriz ere. Youtube ireki dut kaskoetatik abesti bat entzuteko eta tupperrean ekarri ditudan haragi-boletan pentsatzen jarri naiz, goizeko hamaikak dira, baina ezin naiz kontzentratu; eta orain bazkaltzen badut? Eulia nire kopetan jarri denean bueltatu naiz ideien mundutik. Segi lanean, hasi lanean.
Gustuko lanak daude, langilea nekatzen duten lanak, makinariaz betetako lanak, bizi osoan amesten diren lan idilikoak, taldean egiteko lanak, halabeharrez bidaiatzea eskatzen duten lanak, sormena merkantilizatzen duten lanak, haztera eta gozatzera zaramatzaten lanak, apalak autonomoen fakturez betetzen dituzten lanak, beltzean ordaintzen direnak, prekarioak ere demasa, gauekoak, egunean bederatzi ordu sartzera behartzen zaituztenak, lagun onenek ematen dizkizuten lanak…
Ziur nago lanarekiko atxikimendu falta askotan ez dela egiten dugun lana ez zaigulako gustatzen. Nekeak eta erritmo geldiezinak sortzen duten arbuio sentikor bat besterik ez da. Lan egin nahi genuke, baina bizi-lasaitasun egonkorrago baten babespean, ezta? Egongo dira nonbait beren lanera joateko egunero pozez txoratzen esnatzen diren beharginak.
Pixka bat gehiago kostatzen zaigunontzat, ihesbide gisa otu zaidan gauzarik onena berridazketa hau da: ordenagailuaren sagua eskuan hartuta errepasatu ditut uztailean bukatzeke geratu zitzaizkidan Excell-eko zerrendak. Ahoa freskatu eta goxatzeko Nestea latarekin batera erosi ditudan gerezi eta gailetak elkarbanatu ditut nire lankidearekin kontu-kontari. Youtuben gorputza dantzan jartzeko moduko abestitzar hori jarri dut eta lan-mahaiaren gainera igo naiz dantzan paperak airera bota ditudan bitartean. Kar, kar, kar… Azken hori gezurra da, fantasia gehiegi. Esan dezagun eulien modura jarri naizela dantzan. Arratsaldean zer egingo dudan erabakiko dut Excell-a amaitu eta haragi-bolak bulegoko leiho bazterrean jango ditudan bitartean.
