Bizitza da handiena
Badut kaxa berezi bat nire gauza kuttunak gordetzeko erabiltzen dudana. Nostalgiko xamar nagoenean irekitzen dut eta emozioak pil-pilean bizipenekin dantzan jartzen naiz. Halaxe egin dut gaur, kuxina lurrera bota eta gainean eseri naiz. Sobre bat hartu dut, lau argazki dituena.
Lehen argazkiari buelta eman eta 2016ko urria dago idatzita. Kontzertu bateko argazkia da, Motxila21 taldearen kontzertua ikustera joan nintzenekoa. Zenbat aurreiritzi hautsi zitzaizkidan ordu eta erdi horretan. Sekula ez nuke imajinatuko Down sindromea zuten pertsonek osatutako musika talde bat existitu zitekeenik. Pasioz, talde lanean eta naturaltasun osoarekin eszenatoki gainean eta publiko zabal baten aurrean ikusiko nituenik.
Hurrengo argazkiarekin irribarre bat atera zait. Atzegiko oporretan bolondres joan nintzen bidaia batekoa da. Ni kamerari begira mingaina aterata agertzen naiz eta Imma, Down sindromea duen parte hartzailea, eskubiko masailean musu ematen ari zait. Gogoratu dut niretzako ze abstraktua zen desgaitasun intelektuala kontzeptu gisa, eta nola lotzen nuen zuzenean Down sindromearekin. Ziurrenik, dituzten ezaugarri fisikoak beste edozeinenak baino erabiliagoak izan direlako kolektibo hau errepresentatzeko. Gerora konturatu naiz, ordea, pertsona adina perfil existitzen direla.
Hirugarren argazkia begiratzean ezin izan diot malkoari eutsi. Kontadores gazte zentroan gaude, eszenatoki gainean, ondo baino hobeto inguratuta. Beldur Barik lehiaketan parte hartu eta sari banaketan Aipamen berezia saria irabazi genuen. Saria jasotakoan publikoarekin hitz batzuk konpartitzera gonbidatu ziguten aurkezleek eta halako batean, taldekide batek inprobisatu eta mezu ederra bota zuen niri begira: «Eskerrik asko hau posible egiteagatik eta gurekin hain jatorra izateagatik». Saihetsezin egin zait pentsatzea nola zapaltzen dugun besteen eta norberaren benetakotasun eta bat-batekotasun hori, auskalo zeren beldur.
Eta iritsi naiz azkenekora, etxeko sofan botata nago Imanolekin, Instagrameko filtroak probatzen. A ze momentua hura ere. Duela urte batzuk nire lehengusu edota ahizparekin irudikatuko nuke eszena hau. Ordea, lagun batekin bizitu dut, inoiz laguna izatera iritsiko zela pentsatuko ez nukeen betirako laguna.
Laguntzaile paperean hasi nuen bidaia hau ez da amaitu. Argazki zerrenda hau handitzen joatea nahi dut, konturatu bainaiz ibilbide honetan ezagutu ditudan pertsona eder hauek nire parte direla eta nire parte izaten jarraitzea nahi dudala. Bizituz eta oroituz.
